Oldukça uzun bir zamandan sonra hepinize yeniden merhaba arkadaşlar :)
Kurguya uzun zamandır bölüm atmadığımı ve sorulduğunda sürekli geçiştirdiğimi fark etmişsinizdir eminim ki, eh artık insan gibi bir sebep vermenin zamanı gelmiş gibi hissediyorum.
Bu kurguya, geçen sene yine yılın bu aylarında tamamen amaçsız şekilde, eğlence amaçlı başlamıştım. Kafamda belirli bir senaryo yoktu, psikolojik olarak en kötü olduğum dönemlerdi. Sonuç olarak kurgunun bu kadar etkileşim alacağını da düşünmemiştim.
Yazmak beni içinde bulunduğum gerçeklikten ve sorunlardan kısa süreliğine de olsa uzaklaştırıyordu, sizlerden aldığım her yorum (randomlar bile), aslında insanların gözünde tamamen gereksiz olmadığımı ve yaptığım bazı şeylerin beğeni toplayabileceğini kanıtladı bana. Hâlâ devam eden psikolojik destek + ilaç tedavilerimle şu an geçen seneye kıyasla çok daha iyiyim. Ve samimi bir şekilde bunda sizlerin de büyük bir katkınız olduğunu söyleyebilirim.
Kötü yanı şu ki, kurguya nasıl devam etmem gerektiğini bilmiyorum. Mutlu sonlar ya da uzun süreli hissedilecek herhangi bir duyguyu içeren bir yazı yazmak pek benlik değil. Dürüst olmak gerekirse, kurguya devam edebileceğimi hiç sanmıyorum. Öyle bir ihtimal olsa dahi, fazla zorlama bir şekilde devam edermiş gibi hissediyorum.
Aklımdaki düşünce bu kurguyu yayımdan kaldırmaktı, uzun zaman sonra hesaba giriş yaptığımda hâlâ yorumlar geldiğini görmek ise fikrimi değiştirmeme sebep oldu. Bu kurguya devam edebilecek gibi hissettiğim anlarda, final bölümü/leri için yazmaya devam edeceğim. Elbette ki söz veremem, umarım hepiniz beni anlayışla karşılayabilirsiniz :'
Bu zamana kadar kurguma ve dolayısıyla bana destek verdiğiniz için hepinize çok çok teşekkür ederim 🫂
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Central Park :: itafushi
Fanfiction"Beni sevdiğini söyle," diye fısıldadı Megumi, pembe saçlı oğlanın kulağına doğru, "Duymak istiyorum."
