eylul allah durum satislarindan elde ettikleri kazancin yarisini kasadan calip istanbul kanaryaya gitti ve kendisine torbaci aramaya basladi. iki apartmanin arasindaki boslukta bir oglana hirkasinin altindan poseti cikarip cebine koyan birini gordu. poseti koyan kisi eylulun onlari izledigini farkedince ''aha sictik'' dedi ve cocugun elinden tutup onunla birlikte kacmaya basladi. eylul de pesinden kostu ''dur..'' kosmaya devam ediyorlardi. ''bende istiyorum..'' dedi nefes nefese. madde saticisi durdu ve arkasini dondu. ''paralari gorelim.'' eylul cantasindan yuklu miktarda para cikardi ve gosterdi.
ilk musteriyi evine gonderdiler. adinin wataru oldugunu ogrendigi kisi ile ilk musterisini evine gonderdikten sonra birlikte oturdular ve wataru eylulun ozel tarifi kokocikolati denedi. ''enfes... hayatimda ilk defa boyle bir his tadiyorum..'' dedi wataru. eylul gulerek one arkaya sallaniyordu. ''o kadar mutluyum ki.....''
o sirada eylulun telefonu caldi. arayan kisi leo idi. ''izumi van coregi aseriyor, van'a yola cikiyoruz cabuk hazirlan konum bildir seni almaya geliyoruz..'' eylul telefon konusmasini tamamladiktan sonra ayaga kalkti. wataru'ya ''gitmem lazim'' dedi. wataru uzerinde telefon numarasi ve maili yazan business card'ini cikarip eylule uzatti. ''eger tekrardan mala ihtiyacin olursa iletisime gec.'' eylul kafasini sallayip leo'ya gelmesini soyledigi yere dogru yurumeye basladi.
dolmus onunde durdu ve iceri girip berfinin yanina oturdu. dolmus hareket etmeye basladi. tsukasa ve izumi shuffle ceza playlisti acip izumi'nin karnindaki bebeklerine dinletiyorlardi.
natsume allah durum dukkanindaki giderleri ve kazanclari gibi seyler hakkinda finansal hesaplamalar yapiyordu.
yolculugun ilerleyen saatlerinde leo'nun uykusu gelmisti ve esnemeye baslamisti. bunu farkeden eylul ''reis sen kendini yorma daha fazla bana birak'' dedi. leo itiraz etmeye calissa da dolmustaki herkes onun dinlenmesinde israr etmisti. leo sofor koltugunu eylule birakip eylulun yolcu koltuguna gecti.
aysu ''izuminin cani van coregi cekti diye ta istanbuldan ulkenin obur ucuna gidiyoruz ama bir turlu chiakinin yanina gitmiyoruz.'' diyerek sikayette bulundu. mika ''eger ceneni kapatmassan agzina suradan gecen dayinin yarrani sokarim'' dedi. bu sozler uzerine dolmustaki herkes donup saskinlikla mikaya bakmaya basladi. sofor koltugundaki eylulun gozleri buyumustu ve bir yandan da dayiyi gormeye calisiyordu. ''hani nerd-'' derken onundeki bir kisiyi son anda gormekle ani fren yapti ancak ona carpmayi engelleyemedi. eylul elini alnina goturdu. ''olamaz... iveco deyli... naptim ben.......'' herkes ardi ardina gelen siradisi olaylar nedeniyle sok icindeydi. mika ''eylul dayiya carpti!'' diye bagirdi. dayiyi gormek icin dolmusun disina kostular.
yerde baygin bir bicimde yatiyordu. ''onu almamiz lazim...'' dedi eylul. ellerini ve ayaklarini baglayip iceri cektiler ve yere yatirdilar. yola devam ettiler.
vana geldiklerinde yerde yatan kisi gozlerini yavasca kirparak acti. uyandigini farkeden herkes sessizlige burundu ve olacaklari izlemeye basladi. birkac saniyeligine dolmusun tavanini izledikten sonra iceride gozlerini gezdirmeye basladi ve en sonunda natsume'yi farketti. ''ellerimi ve ayaklarimi cozer misiniz lutfen?'' diye sordu sakince. dolmustakiler birbirlerine birkac saniye baktiktan sonra kafalarini salladilar. eylul dayinin ellerini cozmesi icin mikayi sirtindan hafifce ittirdi. mika egilip dayinin ellerini cozmeye basladi. gizli bir ayak fetisi olan rinne ''ayaklari ben hallettim..'' diyerek egildi ve ayaklari da o cozmeye basladi ve cozerken ayakkabilarini ve coraplarini cikardi. ''hay aksi... yanlislikla bunlarin tamamini cikardim.... kusura bakma dayim'' dedi.
''ne dayisi aminakoyayim?'' dedi. sonra ayaga kalkti ve natsumeye dogru yuruyup tam karsisinda durdu. ''uzun zamandir seninle tanismayi bekliyordum... lutfen yuzumu imzala.'' dedi.
natsume yolcu koltugundan kalemini alip dayinin yuzunu imzaladi.
dayi sevincten ciglik atti. ''benim adim niki ve uzun zamandir allah durum hayraniyim. lutfen ve sadik kolen ve hizmetkarin olmama izin ver.''
''tabii'' dedi natsume.
niki'nin baslarina bela acmayacagini bilmek onlari rahatlatmisti ve dolmustan indiler.
leo ve tsukasa hamile kocalarini beslemeye goturduler. geri kalan herkes ise balik tutmaya van golune gitti ve kamp kurdular. huzurlu bir sekilde balik tutarlarken van golunun icinde beliren rei sakuma onlara dogru ilerledi. ''van golu canavari..?'' hepsi korkudan yanlarindaki kisiye sarildi.
''haklisiniz... van golu canavariyim...'' dedi ve villain gulusunu yapti rei sakuma. ''ritsu sakuma... sozlesmemiz geregi cocuklugumuzdan kalan sirrimizi aciga cikarmanin bedelini odeyeceksin... sonsuza kadar benimle bu golde tutsak kalarak......'' berfin oradaki kisilerin arkasina saklanarak telefonunu cikardi ve kas gucune ihtiyaclari olacagini tahmin edip tsukasa'yi aradi. tsukasa ofkeyle kukredi ve kaslari iyice cikti. elindeki van coregi ile peynirlerini kasada birakip van golune dogru inanilmaz bir hizla kostu.
rei ritsu'yu yutmak uzereyken tsukasa suou rei'nin uzerine atladi ve ritsu'yu onun elinden kurtardi. ''buradan uzaklasin... sevimli seyler olmayacak'' dedi tsukasa.. gizli gucleri ortaya cikmisti ve cok farkli birine benziyordu. ''kendine dikkat et tsukasa..'' dediler ve uzaga dogru kosarak izlemeye devam ettiler.
tsukasa reinin ustune buyuk bir kaya firlatti ama rei ondan kurtulabildi ve karsi saldiri olarak ustune devasa bir dalga gonderdi. tsukasa kalkan olarak kamptan kalan cadirin arkasini kullandi. yumrugunu sıktı ve reinin ustune atladi ve yumruklamaya basladi. rei kacmaya calisirken ayagi hafif takildi ve tsukasa ona yetisti ve ensesinden tuttu. rei korku ve dehset ile tsukasaya bakti. tsukasa onu golun icine tekrar firlatti. ''dur.....!'' diyerek golun dibindeki kumlara gomulup gozlerden kayboldu rei...
tsukasanin vucudu normale geri dondu ve suyun icinden cikti. digerlerine dogru yurumeye basladi. ''bu onu bir sureligine sakinlestirir.'' dedi. ''cook havaliydii'' dedi arashi. hepsi tsukasa'nin ikinci kez reiyi defedisini kutladilar ve cay ictiler.
