2020

167 14 198
                                    

Να ξες πως αυτό είναι από τα πιο δύσκολα βιβλία που γράφω.

Γιατί εκείνη την μέρα που ξεκίνησαν όλα δεν θα είναι ποτέ τίποτα ίδιο.

Αν θυμάσαι σου είχα πει πως είμαι δεκαπέντε. Οπότε με κάτι γρήγορους υπολογισμούς το 2020 η αρχή του τέλους ήμουν δεκατρία.

Σε άκουσα που αναφώνησες. Κράτα τα αναφωνητά σου καλύτερα για την συνέχεια.

Ήταν Ιούλιος, τέλει. Μόλις είχα γίνει δεκατρία πριν από ένα μήνα. Και ήρθε η στιγμή εκείνη που πήγα στο χωριό.

Αγαπάω το χωριό μου όσο τίποτα άλλο, έχω φριχτές αναμνήσεις, ναι, αλλά επίσης, πάρα πολύ καλές και μαγικές. Τα ξενύχτια, τα μεθύσια, βόλτες μέχρι αργά, χορούς, παραλία, βραδάκι κάτω από τα αστέρια να ψάχνουμε την μικρή και την μεγάλη άρκτος, το γήπεδο, εκείνη την εκκλησία που αν είχε χέρια θα μας είχε πετάξει στον γκρεμό, τα μεσημέρια με τον παππού μου και την γιαγιά μου, ακόμα και αν κράτησαν λίγο εγώ τα έχω αγαπήσει. Εκείνη η ελιά στην αυλή που θα με μισεί που κάθε φορά μου έβαζαν κούνια εκεί. Τα σύνεργα στο κατώι φτιάχνοντας με τον αδελφό μου 'σπιτάκια'. Την γιαγιά μου να μου βάζει βυσσινάδα. Τον παππού μου να μου λέει ιστορίες. Τον θείο μου να με παίρνει αγκαλιά βλέποντας αγώνα.

Ήταν ωραίες εποχές μέχρι που έπαψαν να είναι.
Και αλήθεια τις έχω όλες γραμμένες μια προς μια στην καρδιά μου.

Ξέφυγα λίγο ε;

29 Ιουλίου 2020 η αρχή του τέλους μου.

Λίγο δραματικό ε;

Για να μπεις στο μυαλό μου λίγο. Που με βρίσκω υπερβολική αλλά η αλήθεια είναι πως έτσι νιώθω.

Έχω κατσει να συλλογιστώ αν όντως περνούσα καλά στο χωριό μου. Ακόμα δεν έχω αποφασίσει αλλά, προσπαθώ να κρατάω μόνο τα καλά. Είμαι σίγουρη πως έχεις απορία το τι μπορεί να έχει συμβεί σε ένα μικρό νησάκι. Να σου εξηγήσω.

Είχα έρθει μόλις δύο μέρες. Ήταν η δεύτερη μου μέρα και θα έβγαινα με την κολλητή μου, που για τις ανάγκες του βιβλίου θα την πούμε Εύη.

Με την Εύη λοιπόν γνωριζόμαστε καιρό ακόμα και από την προηγούμενη μας παρέα. Αλλά αρχίσαμε να κάνουμε παρέα μεταξύ μας το 2019.

Εκείνη ήταν σε μια παρέα ήδη και εγώ μόλις τους είχα γνωρίσει. Μέσα λοιπόν ήταν αυτός.

"Στέλλα, μου είπε ο Γ να έρθει μαζί μας, σε πειράζει;"

"Όχι να έρθει, απλά να μην φέρει και τους άλλους"

Κόκκινα στεφάνιαTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang