Ika Labing Siyam Na Tula

Ikaw Siyam Na Tula

I

Natatakot sa maaring kinabukasan
Kaya nagmamahal ngayon
Di makalimot sa pagkalunod sa kahapon
Kaya nanatiling ang bibig ay nakatikom

II

Nagkamali sa predisyon ng hinaharap
Kaya ang obligasyon ay nais takasan
Di lubos na maisip ang kinahinatnan
Iniisip bakit kailangan itong naranasan

III

Ang pagiyak ay tila naging solusyon
Sa kalungkutan ikaw ay nagpakulong
Hindi nais danasin ang ganitong problema
Sa pagibig di mo malalaman kung totoo talaga

IV

Pero hindi naman lahat dapat ipaglaban
Minsan kailangan mo ding sumuko
Upang malaman mo kung sino
Ang lalaban para sayo

V

Hindi mo kailangan dumungaw
Sa umaga na hindi malaman na liwanag
Pero kung ikaw ay mahal talaga
Siya na mismo ang haharap sa bagong umaga

VI

Ngunit maari ka ring pumili
Kung kaninong kamay ang hahawakan
Sa taong sa diretso ang patutunguhan
O sa taong nakaharap sa kalikod likuran

VII

Madaling malaman ang dapat
Ngunit ikaw mismo ay nararapat
Hindi sapat ang ngiti sa bawat luha
Hindi sapat ang hawak sa pagkadapa

VIII

Kailangan mo rin ng yakap
Kailangan mo ng panyo
Payo, gabay, pagsuporta
Hindi sapat ang mahal ka lang

IX

Dapat mahal na mahal talaga