Chapter 27

397 5 0
                                    


Yuri Cabresa

"So, ikaw naman magkwento"

Katatapos lang ng suprise dinner party na hinanda nila sakiin at naglilinis na sila sa baba. Habang kami ni Kurt ay nandito sa kwarto namin sa taas. Pinagpilitan niya talagang sa aming dalawa yun. Pinagpilitan kasi nila na mag-moment daw kaming dalawa.

"About Janella?" abrupt niyang suggestion.

May hula na ako kung sino siya pero nagtanong pa din ako.

"Sino yun?" nilingon niya ako na may playful grin.

"The girl you get jelous of" nanlaki yung mata ko sa sinabi niya.

Paano niya nalaman? Pero syempre hindi ako aamin sa kanya.

"H-hindi ah" apila ko.

Bigla siyang tumawa kaya mas lalo akong nailang. Bakit ba napaka-ano nitong si Kurt?

"Okay, I'll tell you a story" simula niya.

Umayos kaming dalawa nang upo sa kama. Nilagay niya yung isang braso niya sa bewang ko saka dinantay yung ulo niya sa balikat ko. Sumiksik din siya sakin.

"I was born in America but raised here in the Philippines. My Mom was a caregiver and my father was the son of her boss. You know typical love stories. Then there's me. My childhood was just like the other. Normal life, a family, good  schools, and normal friends. I met Janella when I was in high school. We start dating then. It was also then that I entered the mafia. My parents were againts it but they can't stop me" lumingon siya sakin kaya nagkatitigan kami.

Maraming naglalarong emosyon sa mata niya. Iba yung nakikita kong Kurt ngayon. Mukha siyang... contented. Iba siya sa Kurt na bossy, sweet, bipolar at yung Kurt na kayang pumatay. I can see different emotions in his eyes. Excitement, contentment and... love.

"Everything was perfect until... until my parents got into an accident. After their funeral Janella flew to America. I tried to stop her because she was the only one left to me at that time. I can't lose her too. I loved her that time"

Sumikip yung dibdib ko dahil sa mga narinig ko, alam kong may nakaraan sila nung Janella, pero iba pa rin kapag nagmula sa bibig ni Kurt lahat. Hinayaan ko lang siyang magsalita habang nakatitig sakin.

"But she still... left. From then on I started to believe that everyone will leave me. That I will only live forever with the company and Leo. I focus all my attention on it. Not until I found you on that auction"

Napatawa siya kaya natawa din ako. Naalala ko yun. Siya yung lalaki sa gilid na hindi ako tinantanan ng titig.

"Oo. Hindi mo ako nilubayan ng tingin. Ang awkward tuloy nang pakiramdam ko nun. Nasa gilid ka pa naman at medyo dim sa part mo" natawa din siya sa sinabi ko.

"You can't blame me. You're stunningly beautiful. You literally took my breath away. That night, I know my life will change. But I liked that change. I like you first. I love you now. You and your family are the best things that ever happened to me. After isolating myself from the world you barge in opening a door. A door to a new beginning. I started to believe again that there's good in all of this. I thank you for that"

Hinalikan niya yung noo ko. Napapikit naman ako. Ninanam-nam yung sandali. Yung malambot niyang labi na nakalapat sa noo ko.

"How about you?"

"Ako? Well, iniwan kami ni Papa nang ten years old ako at six si Cedric. Hindi namin alam kung bakit siya umalis. Basta nalang siyang... umalis. Dahil doon lagi akong binubully sa school. Kahit si Cedric hindi nakalampas. Wala daw kaming Papa. Iniisip din nilang malandi si Mama kasi nga ang daming nanliligaw sa kanya"

Say You Love Me (A Leo Mafia Story)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon