Fic şu an izlenmiyor ama umarım sonradan izlenir az da olsa... :)
"Taehyung, jisung okulun çatısından intihar etmiş!!"
Kulaklarım sağır olmuştu resmen hiç bir şey anlamıyordum. Ne demek intihar etmişti?
Mutluydu. Bizimle şakalaşıyor eğleniyordu daha saatler öncesine kadar whatsapp'ta mesaj atıyordu. Nasıl olurdu da saatler öncesinde hiç bir sorunu olmayan bir insan saatler sonra kendi canına kıyabilirdi?
Ve herkeste olduğu gibi onunda canı tatlıydı.
"ne saçmalıyorsun jimin? Koluna çimdik atsak ağlayan çocuk nasıl olurda metrelerce yüksekten aşağı atlayabilir?"
Demiştim hızla çıkışarak.
"Bilmiyorum taehyung bilmiyorum. Şu an otopsi için aldılar sonra gömecekler."
Ellimle yüzümü sıvazlarken stresle yerimde dolanıyordum.
"intihar ettiğine emin miyiz?" dememle telefonun diğer ucunda derin bir sessizlik oldu. O da böyle bir şey olabilir mi diye düşünüyordu belli ki.
"başka ne olabilir?" demesiyle bunun daha mantıklı olduğunu düşündüm.
Sonuç olarak onu herkes severdi ve kimse ile bir düşmanlığı da yoktu ona kin besleyen herhangi bir kişi de yoktu.
Öldürülme ihtimali sıfırdı.
Telefonu kapattığımızda keyfimin kaçtığını farkettim ve kimseye bir şey demeden odama çıktım şu son birkaç gündür kendimi fazlasıyla yorgun hissediyordum.
Benim için en iyisi dinlenmek olurdu. Yatağıma yattığım sırada odamın tavanına bakılı kaldım. Ledler yerleştirmiştim ve onları izlemek bana huzur veriyordu.
Yatak başlığının yanına uzandım düğmeye basıp kapatacaktım ve uyuyacaktım. Tam o sırada komodinin üstündeki telefonum titredi.
"12-B öğretmen ve öğrenci grubu" bir mesajınız var...
Telefonu elime alıp gelen mesaja baktım sınıf öğretmenimiz bizimle bir mesaj paylaşmıştı.
Bay park: Merhaba gençler! Öncelikle okulumuzda yaşanan bu tatsız olaylar nedeni ile hepinizden özür diliyor ve geçmiş olsun dileklerimi iletiyorum. Herkes yorucu bir süreçten geçti ama artık sorun çözüldü ve okulumuzda yaptığımız toplantı sonucu yarından itibaren artık okulumuza dönebilirsiniz.
Bu gruba sadece yöneticiler mesaj gönderebilir.
Ayaklarım sanki geri geri gidiyordu. Bu da neyin nesiydi böyle?
Hani şey zamanlarımız vardır ya sadece bir kenarda durup günlerce orada kalmak, saatlerce şarkı dinlemek, ağlamak, kimseyi yanımızda istemediğimiz, hiç bir şey yapmak istemediğimiz, konuşmak istemediğimiz, uyumak istediğimiz, yalnız kalmak istediğimiz...
İşte tam olarak öyle hissediyorum. Ayaklarım geri geri gidiyor ve ben şu an okulun girişindeyim.
Demir kapının orada dikilirken içeri girmek ve girmemek arasında kaldım.
"Şu an eve dönsem en fazla ne olabilir ki? " diyerek kendi kendime soru soruyordum.
"Hadi Taehyung yapabilirsin." güçlükle bir adım attığımda arkamdan birisi omzuma elini atmıştı.
"Günaydın Taehyung." demişti neşeyle hoseok.
Allah aşkına bu çocuk neden bu kadar enerjik? Biri bana bunu açıklasın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fregoli-Taekook
Fiksi Penggemar"Cinayetleri sen mi işledin?" "Hayır, ben sadece kafamdakinden kaçtım."
