Diyarbakır'a Bergüzar

11.Bölüm (Kardeşim Meftune)

Dilşen Bergüzara bergüzar ise kapıdakine bakıyordu. İzinsiz dahil olduğu konuşmanın şaşkınlığını yaşayan,
Dicle idi..
İkili ne yapacağını bilemeyerek toparlandılar. Diclenin duyması kötü olmuştu.

-Kız sen kafayı mı yedin!
Dicle ellerini dizlerine vurmuş.  Dilşene bakmıştı.
-Amacın huzur bozmak mı ? hiç olur mu o dediğin?

Bergüzar Dicleye baktı.
-Biz çıkalım mı?
-Kız sen iyi misin? farkında mısın ne diyor? abileri duysa ne olur.

Dicle döndü önüne böyle olacağını biliyordu bu yüzden bergüzara açıklamıştı. Bu saatten sonra her şey eskisinden daha da zordu.

-Duymayacak!
Bergüzar netti.
-Dicle bak, şuan duyarlarsa her şey dilşen için daha da karmaşık olur. uygun bir dille babama anlatırız .

Güldü dicle. hatta kahkaha attı.
-Bunları söylerken mantıklı mı diye düşünüyor musun? bu kız babama gidip ben birini seviyorum diyecek he mi?
-Yenge! diyemem!
Bergüzar dilşene baktı.
-diyemem çünkü ..

Sustu dilşen.. daha  sevgisinin karşılığı var mı onu bilmiyordu.

-Ama ne olur yenge, kurbanın olayım söyleme ağabeyime.
Dicle güldü.

-Bu son olaydan sonra olmaz dilşen sakın yengem!

Kabullendi dilşen. dicle söylemesindi. rezil olmak istemiyordu.
Dicle eli ağzında hayretle aşağıya diyar'a bakmaya indi.
Bergüzar şaşkındı. ne yani bir yanlış anlaşılma oldu diye, ailelerin arası açık diye sevdiği adamdan vaz mı geçecekti?

-Okulun daha öncelikli elbette. okulunu oku ama aileler düşman oldu diye isteklerinden bu kadar çabuk vazgeçme dilşen.
dilşen yengesine anlamlı anlamlı baktı.

-Gerçi eninde sonunda ben saçmalıyor oluyorum amaa dediğim gibi 'isteklerin, hayallerin mücadele edecek kadar değerli' Aşkta öyle. Her aşk biraz mücadele gerektirir dilşen!

Dilşen de biliyordu. fakat mücadele edecek gücü bulmak için öncelikle, karşılık görmesi gerekiyordu.
sevgisinin karşılığı olmadan mücadele edemezdi.

-Boşver yenge.

-Dilşen okul?

Son çırpınışlarıydı bergüzrın. dilşende bi atak görmeden ona yardımcı olamazdı. üstelik saçmalıyor oluyor, sen bilmezsin deniyordu. bergüzar yinede bu saçmalık yüzünden her şeyin berbat olmasını istemiyordu.

-Dilşen okul?
sorusunu yineledi.
-İstanbul olmazsa ben gitmem; İstanbul olursada bizimkiler gödermez. bu iş de düğüm yenge! uğraşma!

Delirecekti bergüzar. Mücadele etmeden vazgeçiyordu. Çabalamadan isyan ediyordu.

-Ya sen aileni bu kadar mı tanımıyorsun? neden göndermesinler? hem tek üniversite istanul mu?
-Offf..
Şaşkınlıkla güldü bergüzar.
-Sen bilirsin Dilşen Kurulhan! Mücadele etmediğin hiç bir şey içinde olmadı diye ağlama hakkın olmaz bunu unutma olur mu!
Bergüzar son sözünü söyleyip çıkmıştı. dilşen ise kalakaldı haklı olabilirmiydi?

Kimse berzanla evlen demiyordu. berzan'ı ailesi seviyor diye o kabul etmeye kendini zorluyordu.
Kimse okuma demiyordu. O istanbula gitmek için uğraşmayı göze alamayıp vazgeçiyordu!
Kimse seni istemediğinle evlendiririz demiyordu; kuralları bildiğinden korkan dilşen Meteden vazgeçiyordu!
Mete mücadele edecek kadar değerli değilmiydi?
Üniversite hayali uğraşacak kadar değerli değil miydi dilşene?
İstemese neyseydi. fakat istiyordu. neden mücadele etmiyordu?