Diyarbakır'a Bergüzar

3.Bölüm (Haklı ve Seymensiz)

            BEN SENSİZLİĞİ BİLİYORUM

Seymen'in dizlerinde güç kalmamıştı. elindeki zarfa boş boş bakıyordu. Nasıl bir adam olmuştu. Daha makul halledilemez miydi bu konu? Aile buyurmuştu ve o asıl hayatını tek başına gidip değiştirmişti. şimdi karısından yanında olmasını nasıl bekliyordu ki. Evliliklerinin baharında böyle bir sınavın içine nasıl sokmuştu evliliğini. Oturup kalmıştı Seymen yerde. kapının önünde bir ayağını uzatmış diğerini kıvırmıştı. Kolu sağ dizinin üzerindeydi ve elindeki zarftan ayırmıyordu gözlerini.

Bu karar seçeneksiz sunulmuştu Seymen'e oda karısına aynısını yapmıştı. Yanlış yapmıştı. emrivakiyi kabul etmeyeceğini biliyordu. gerekiyorsa yalvarmalıydı ama bu kararı ondan hakkıymış gibi istememeliydi.

Seymen elindeki zarfı attı yere. Böyle olmazdı. Evliliğini  karısını riske atamazdı.. Öte yandan oraya gitmezse olacaklarda belliydi. 'karısına söz geçiremedi olacaktı.' ailesine sırt çevirdi 'olacaktı. yıllarca Seyfi abisinin yaşadıklarını Seymen yaşayacaktı. dahası.. annesinin körükleyen hastalığı artık evlatlarını korkutuyordu. Stresi arttıkça Öksürüğü artıyor bazı geceler hastaneye gitmeden rahatlayamıyordu. Bu Seymen’in lise zamanlarında da böyleydi. Babası birazda bu durumu kullanmıştı.
Seymen toparladı kendini. ayağa kalktı. karısına uzak olamıyordu. son sözleri ayrılık diye bağırırken bu sesi susturmalıydı. Karısı için.. kendisi için. Birbirlerine yazık etmemeliydiler.

Naif ifadesini takınarak girdi odalarına. Bergüzarın yaşlı gözlerine baktı..
Gülümsedi. mahçup bir ifadeyle tebessüm etti.
Karısı yatakta oturuyordu Seymen yere dizinin dibine çöktü..

-Benimle nelere katlandın.

Açık gönüllülükle itiraf etti Seymen. karısı yıllardır yolunu gözlüyordu. Yıllardır başına bir şey gelecek korkusuyla hop oturup hop kalkıyordu. Şimdi tam oh demişken. Korkularını anlıyordu. Her anlamda istemediği bir şeydi karısının.

-Buna da katlanamazsın?

Bergüzar Dizinin dibindeki adama baktı. elinin altında ama uzaktı. Elini özgürce saçlarında dolandıramıyordu. Aralarına uzaklık girmişti.

-Senin elinde olmayan her şeye seninle katlanırım Seymen. ama bu öyle bir şey değil.

Hak veriyordu. mecbur oldukları zaman bırakıp gitmezdi ama emrivaki ile başkalarının keyfi için karısının keyfini kaçırmasına anlam veremiyordu. Bergüzar kendine geldi başkaları dediği ailesiydi.

-Ortalık çok karışık evin içi gibi dışarısı da karışık. bilmezsin ama laf çıktı mı ar edinir bizim insanımız. Aileme laf getirtiyorum bergüzar bu kadar erteleyebildim işte zaten istedikleri buydu.

-Senin istediğinin bir önemi var mı peki? 

Güldü Seymen. Allah şahit ya şuan için en son düşündüğü kendi istediğiydi. ailesi ile bergüzar arasında sıkışmışken ne istiyor bilmiyordu bile.

-Ya benim istediğimin? Biz evliğimizin her evresinde üçüncü kişileri mi dahil edeceğiz? Bizim isteklerimizin bir önemi yok mu?
-Üçüncü kişiler dediğin ailem.
-Hayır!

Net bir tavırla reddetti bergüzar.

-Ailen yada bir başkası. İkimiz dışındaki herkes!
-Bergüzar ne olur?

Seymen yönünü dahada döndü karısına dizleri dibinde ona yalvarıyordu. Başka şansı yoktu.

-Yerden göğe kadar haklısın ama beni de anla. oranın alevini almak zorundayım. Ailemin de gönlünü etmek zorundayım. babamın yüzünü yere eğemem. sağa sola sola laf ettiremem . annemi yalnız bırakıp strese sokamam artık.