Dışarda yağmur var,içerimde hüzün.Yağan yağmur söndürür mü gönül ateşimi.Sevdaya bulanmış gözlerimin feri geri gelir mi?Dünya heveslerinden vazgeçtik te.Lokomotifsiz bir tren yolcusuyuz sanki ,yolunu bulamayacak en sonunda da kaza yapacak,belki paramparça olacak tıpkı kalbimiz gibi .Çözemediklerimizi içimizden atmalı ,kaldıkça derman kesiyorlar farkına varalım.Yaralamızı kendimiz sarsak ta üfleyecek biri olmalı .Gönlümüz kırık,yorgun,bı çare.kulaklarımız Sevda sözü duymayalı çok oldu.O övündüğünüz gururunuz yalnız bırakınca sizi anlayacaksınız.Yitirip ,tükettiniz ,tutmadınız elimizden .Artık sendelesekte duvarlara tutunuruz.Olmayın siz yanımızda.Yol verdik ,biz kalan oluruz , zaten hep de öyleydik.
