FEBRUARY 16

4💔

Zawgyi

အိမ္ေတာ္ႀကီးအတြင္း တိုးတီးသံမ်ားစြာအားၾကားေနရသည္။ အရင္အတိုင္းလစ္လ်ဴရႈထားၿမဲ Kim SeokJin မွာေတာ့ နိုးလာသည္ႏွင့္ တေန႕တာ ကိစၥမ်ားကို ပုံမွန္အတိုင္း လုပ္ေနသည္။

ေျခသံလုံစြာ လမ္းေလွ်ာက္တက္ေသာ SeokJin မွာ အခန္းအတြင္းဆို ေခါက္တုတ္မသုံးတာေၾကာင့္ ဤအခ်က္နဲ႕တင္ အိမ္ေစတခ်ိဳ႕သည္ သခင္Kim ဘယ္အခ်ိန္အနားသို႔ ေရာက္ေရာက္လာမွန္း ခန႔္မွန္းမရျဖစ္တက္ၾက၏။

ကုတင္ေပၚကဆင္းသည္ႏွင့္ ဗီဒိုစီသို႔အရင္သြားၿပီး ညာဘက္ျခမ္းမွ အကၤ်ီတစ္စုံကို ယူလိုက္သည္။ ဗီဒို၏ ညာဘက္တြင္ ေက်ာင္းဝတ္စုံမ်ားသာရွိၿပီး ဘယ္ဘက္ျခမ္းတြင္ေတာ့ အျဖဴသို႔မဟုတ္ အမဲေရာင္ အဝတ္စားမ်ားသာရွိ၏။

သခင္Kimသည္ အေရာင္မ်ားကို မုန္းေလသည္။

ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ေျခလွမ္းမွန္မွန္ေလွ်ာက္ရင္း ေရပန္းေတြကို အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ ဖြင့္ခ်လိဳက္သည္။

မေန႕ကမိုးမိလာသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ႏုံးေန႐ုံမွလြဲရင္ သခင္Kimဟာ သန္မာလွၿပီး ေတာ္႐ုံေနမေကာင္းမျဖစ္ေခ်။

ေရစက္မ်ားတြဲခိုေနသည့္ ဆံပင္ေတြအားလွန္တင္ကာ သြားတိုက္ေနသည့္ သခင္Kim၏ မွန္ထဲကပုံရိပ္သည္ သက္ရွိ နတ္ဘုရား႐ုပ္ထုကဲ့သို႔ ေခ်ာလွသည္၊ အရွိန္အဝါႀကီးသည္၊ ၿပီးေတာ့ ေအးစက္သည္။

ခံစားခ်က္မဲ့ေနျခင္းဆိုတာ သခင္Kimအတြက္ပုံမွန္ျဖစ္ၿပီး ယခုအခါတြင္ အညိုေရာင္မ်က္လုံးေတြမွာ ထူးထူးျခားျခား ခံစားမႈအရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ ျဖတ္ေျပးေန၏။

အိမ္ေစတခ်ိဳ႕မွာ အတင္းတေျပာေျပာျဖင့္ မနက္စာအားျပင္ဆင္ေနသည္။ ဤသည္ကို အိမ္ေတာ္ထိန္းဂါမြန္က အၿမဲစကားနာနာျဖင့္ ေျပာတက္ေသာ္လည္း အိမ္ေစမ်ားက ေခြးၿမီးေကာက္ အတိုင္း ဘယ္ေလာက္ေျဖာင့္ေပးေပး ေကာက္ၿမဲ။

သခင္Kimက မနက္စာစားေလ့ မရွိေသာ္လည္း မနက္စာတည္ခင္းရမွာက သူတို႔တာဝန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မပ်က္မကြက္လုပ္ေဆာင္ရ၏။

ပ်ားပန္းခတ္ေနေသာ အိမ္ေစမ်ားထဲက အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္မွာမူ တျခားလူမ်ားမရိပ္မိလိုက္ခင္ အိမ္ေပၚထပ္သို႔ တိုးတိတ္တိတ္တက္လာခဲ့သည္။