Zawgyi
လေရာင္မရွိေသာ ညနက္နက္။
Kim စံအိမ္ေတာ္ထဲမွ ေမာင္းထြက္သြားသည့္ကားတစ္စီးသည္ ညေနထဲက အိမ္ေတာ္ကိုေရာက္ေနသည့္ ဧည့္သည္မမည္ေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
ၿခံဝန္းက်ယ္ႀကီးထဲမွ ထြက္သြားသည့္ ကားကိုၾကည့္ရင္း ေမွာင္ရိပ္က်ေနေသာ အပင္ေအာက္မွာ ရပ္ေနသည့္ မိန္းကေလးသည္ အလြတ္က်က္ထားသည့္ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုအား ႏွိတ္၍ေခၚဆိုလိုက္သည္။
" မေအာင္ျမင္ေသးပါဘူး ဆရာ"
".................."
" သခင္Kimက ပါးနပ္လြန္းတယ္ သိပ္တိက်တယ္"
"..................."
" လႈပ္ရွားမႈကိုရိပ္မိသလိုရွိတယ္လို႔ထင္တယ္"
"...................."
"ေကာင္းပါၿပီဆရာ ကြၽန္မ မနက္ျဖန္ စံအိမ္ကေန အလုပ္ထြက္ေၾကာင္းစာတင္လိုက္ပါ့မယ္"
သိုသိုသိပ္သိပ္ စုံစမ္းမႈတခ်ိဳ႕ဟာ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ၊ အႏၱရာယ္ေတြမ်ားလွ၏။
ဖုန္းခ်ၿပီး လွည့္အထြက္တြင္ အိမ္ဒုတိယထပ္ လသာေဆာင္မွာ ရပ္ေနသည့္ သခင္Kimေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြဟာ အေယာင္ေယာင္အမွားမွား။
သခင္Kim၏ ေဘးတြင္ရပ္ေနေသာ အိမ္ေတာ္ထိန္းဂါမြန္မွာ သခင္Kim၏ လက္ကိုတြဲရင္း အိမ္ထဲသို႔ ျပန္ေခၚသြား၏။
စိတ္ေတြမလုံေတာ့သည့္အခါ ဟိုရွင္းရီ အလုပ္သမားအိပ္ေဆာင္သို႔ အျမန္ဝင္လာၿပီး အထုတ္အပိုးမ်ားကို အေလာတႀကီး သိမ္းဆည္းေနသည္။
~ေဒါက္~ေဒါက္
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ပစၥည္းေတြ သိမ္းလက္စ လက္ဆြဲအိတ္ကို ကုတင္ေအာက္ ထိုးထည့္ရင္း မူမပ်က္အာင္ ေခြၽးအနည္းငယ္ကိုလည္း သုတ္၍ တံခါးဖြင့္လိုက္သည္။
"အိမ္ေတာ္ထိန္းဂါမြန္ ဘာကိစၥရွိလို႔မ်ားလဲ"
ထိန္းေျပာေနရသည့္ အသံေတြသည္ တုန္မေနေသာ္လည္း စိတ္လႈပ္ရွားေနျခင္းေၾကာင့္ လက္သည္းေတြဟာ ကုတ္ဖဲ့ခံေနရသည္။
" မနက္ေစာၾကရင္ သခင့္အတြက္ ဆန္ျပဳတ္ခ်က္ျပဳတ္ေပးနိုင္မလား"
"ရွင္..."
"ဘာလဲ အခက္ခဲရွိလို႔လား"
"မ...မဟုတ္ပါဘူး.....ေက်ာင္းသြားခ်ိန္အမွီခ်က္ေပးပါ့မယ္"
YOU ARE READING
FEBRUARY 16
Fanfictionမှတ်ဉာဏ်တချို့ ထည့်ပျိုးထားတဲ့ ပုံပြင်တွေဆို မောင်ကမကြိုက်ဘူး။ ~NamJin~
