HBS 1: New Generation - The Beauty & Brain (Gxg) COMPLETED

TBAB: 29

Nicole POV

Tatlong araw...

Tatlong araw na kaming nandito ni Violet sa hacienda nina Skyler. Inaamin kong naiinip na rin ako at namimi-miss ko nang bisitahin ang Coffee Shop. Ilang absences na rin ang meron ako sa eskwelahan.

Pero alam kong sa mga sandaling ito ay mainit pa rin ako kay Chase. Kung dati hindi ko pa siya kilala kapag nagagalit, ngayon, parang kayang-kaya niyang pumatay ng tao dahil lamang sa pagseselos.

Bagay na ayoko na rin kasi sanang malaman pa ng mga magulang ko kung maaari. Iba kasi ang mga iyong kung kumilos. Kayang-kaya ko namang i-handle, ba't ko pa hahayaang makarating sa kanila, right? I'll explain na lang sa kanila pagkatapos ng lahat.

Well, hindi ko rin naman kasi talaga masisisi si Chase eh. Wala namang tao ang may gusto na lokohin ng taong minamahal niya, right?

At marahil tama s'ya, ang mga nangyayari ngayon ay consequence lamang ng mga nagawa ko sa kanya dahil pinagtaksilan ko siya.

Napahinga ako nang malalim bago pupungas-pungas na tuluyang bumangon na mula sa higaan. Agad na nagtungo ako sa banyo para maligo at gawin ang ibang routine ko. Hindi ko kasi namalayan ang oras at magtatanghaling tapat na pala.

Wala na rin kasi si Violet sa tabi ko noong magising ako. Hmp! At saan naman kaya nagtungo 'yung babaeng 'yun? Sana hinintay man lamang niya ako. Nagtatampo na wika ko sa aking sarili.

Hindi na rin naman ako nagtagal pa. Pagkatapos kong maligo at magbihis ay agad na lumabas na rin ako ng kwarto para hanapin si Violet. Nauna akong nagtungo sa sala pero walang kahit isang sign niya ang naroon. Palabas na sana ako ng bahay noong awtomatikong natigilan ako sa aking mga hakbang dahil sa naamoy na masarap na putaheng niluluto.

Para iyong iniihaw na marinated na liempo, na may iniihaw ding isda or kung ano mang seafoods. Awtomatikong napahawak din ako sa t'yan ko dahil bigla na lamang din akong nagutom.

Kusang gumuhit agad ang matamis na ngiti sa mga labi ko at mabilis ang mga hakbang na nagtungo sa kusina.

Ngunit laking gulat ko pagdating roon ay wala kahit isang tao. At nasaan naman kaya 'yung naamoy kung iyon?

Imposible naman kasi na galing sa kapitbahay dahil wala namang ibang bahay ang nandito, kundi kulungan na ng mga kabayo at malawak na maisan at manggahan.

Napahinga ako ng malalim at nagdesisyon na tuluyang lumabas na nga ng bahay. Hanggang sa may marinig ako na malakas na tugtugan na nagmumula sa may taniman ng mga palay.

May nakita ako na dalawang trabahante na nagmamadali sa kanilang paglalakad patungo roon. Agad na tinawag ko ang mga ito at tinanong kung anong meron at kung bakit parang nagmamadali yata sila.

Napakamot sa batok iyong medyo binatilyo habang parang nahihiyang tumingin sa akin.

"Eh kasi ma'am Nicole, 'yung asawa n'yo nagpahanda para sa mga trabahante. Nagpa-lechon po siya at iba pang mga masasarap na putahe kaya po nagkakasiyahan ngayon." Awtomatiko naman na napakagat ako sa aking labi para pigilan ang aking pag ngiti dahil sa sinabi n'ya.

Asawa? Nangingiti na tanong ko sa aking sarili dahil sa kilig.

Asawa ko raw si Violet.

Sa sobrang tuwa ko ay bigla ko na lamang na napalo nang medyo may kalakasan sa kanyang braso. Kapwa rin kami nagulat pagkatapos dahil sa nagawa ko atsaka nagtawanan. Alam kong namumula ang mukha ko ngayon sa harap niya. Eh kasi naman, nakakakilig.

"Ano ka ba, hindi ko asawa si Violet." Nahihiya na sabi ko sa kanya ngunit sa loob-loob ko ay gustong-gusto ko naman.

"Naku ma'am! Dun na rin po 'yun papunta." Sagot naman ng kanyang ina na nakikitawa lamang din sa amin ng anak niya.