Η μάχη της ψυχής ΙΙΙ: Η δικαίωση

33. Οι Στρατιώτες, ο Ιππότης και ο Βασιλιάς.

    Είχαν περάσει πέντε μέρες και δεν υπήρχε ίχνος της πουθενά. Κόντευα να τρελαθώ. Δεν κοιμόμουν, αλλά το έριχνα ξανά στο ποτό και το τσιγάρο. Είχα γίνει τόσο οξύθυμος που κανείς δεν τολμούσε να με πλησιάσει εκτός από τους τρεις πιστούς μου φίλους.

Η αστυνομία είχε ερευνήσει το όχημα όπου είχαμε βρει τον Πητ αλλά εκτός από τα δικά του και τα δικά μας αποτυπώματα, δεν είχαν βρει άλλα, ούτε καν εκείνα της Κέιτ.

Ούτε καν οι Black Eagles είχαν καταφέρει να τη βρουν. Ο Μπόρις Νιούμαν είχε προσφέρει τη βοήθειά του καθώς είχε μια συμπάθεια στην Κέιτ. Όμως είχα προσέξει την αληθινή αγωνία που υπήρχε στα μάτια του. Παρόλα αυτά, δεν έδωσα σημασία. Περισσότερα χέρια, σήμαιναν περισσότερες πιθανότητες να την βρούμε.

Όμως δεν την βρίσκαμε. Πέντε ολόκληρες μέρες και δεν την είχαμε βρει. Δεν ξέραμε ποιος την κρατούσε και για ποιο λόγο.

Το μπουκάλι με το ουίσκι μπροστά μου είχε αδειάσει. Από τα νεύρα μου το πέταξα στην άλλη άκρη του δωματίου και έγινε χίλια κομμάτια.

Ο Λίαμ όρμησε μέσα στο δωμάτιο σίγουρα από το θόρυβο που έκανα, όμως δεν ήταν μόνος. Ο Ήθαν Μπλέικ στεκόταν μπροστά μου.

Ήταν ακόμη κάπως χλωμός και αδύναμος καθώς στο πλευρό του είχε τον Ρόνι.

-«Τι χάλια είναι αυτά;» ακούστηκε η φωνή του και συνοφρυώθηκα. Τι δουλειά είχε εκείνος ο άντρας εδώ και γιατί μου έκανε κήρυγμα;

-«Έτσι προσπαθείς να βρεις την Κέιτ;» ειρωνεύτηκε. Με μια κίνηση τον άρπαξα από τον γιακά. Ο Ρόνι ήταν έτοιμος να πάρει θέση μάχης.

-«Τι θέλεις, Μπλέικ; Δεν σε νοιάζει τι κάνω και δεν ξέρεις τι έχω εξαπολύσει σε όλη την πόλη για να την βρουν.» αποκρίθηκα με ένα θυμωμένο βλέμμα μόλις μερικά εκατοστά από το πρόσωπό του.

-«Βρωμοκοπάς ουίσκι. Πρέπει να είσαι νηφάλιος. Εσύ κινείσαι σε αυτά τα μέρη και γνωρίζεις πως μπορούμε να την βρούμε.» απάντησε.

Τον άφησα. Άρχισα να γελάω νευρικά.

Τα στέκια μου, ε; Έτσι νόμιζα αλλά άγνωστες δυνάμεις είχαν εισέλθει στα στέκια μου και μου είχαν πάρει κάτι πολύτιμο. Νόμιζα ότι είχα μάθει τους δρόμους, αλλά είχα αυταπάτες. Το σκοτάδι μπορούσε να γίνει ακόμη πιο σκληρό και απάνθρωπο.

-«Ρίτσαρντ Ντέιμον, αν δεν σταματήσεις αυτήν την παραφροσύνη, δεν θα σε αφήσω ποτέ ξανά να πλησιάσεις την Κέιτ. Δεν θέλω ένα αδύναμο άτομο να είναι ο σύντροφος της αδερφής μου!!!» αναφώνησε.