Η μάχη της ψυχής ΙΙΙ: Η δικαίωση

24. Κρίσιμη κατάσταση

    Μπροστά μας βρισκόταν ένας άντρας δεμένος σε χέρια και πόδια ενώ το στόμα του ήταν φιμωμένο. Βέρνον Όλιβερς. Αυτό το άτομο είχαμε αιχμαλωτίσει από το ίδιο του το σπίτι, χάρη τις επιδέξιες ικανότητες των Shadows.

Αντικρίζοντάς με έδειχνε απορία και άγνοια. Φυσικά και δεν με γνώριζε καθώς δεν ήμουν ορατή δύναμη του υποκόσμου, αλλά αόρατη.

Μετά την καταστροφή που έλαβε χώρα στους υποσταθμούς ενέργειας των δύο εταιρειών που μας υποδείχτηκε από το «μεγάλο αφεντικό», χρειαζόμασταν στοιχεία για να πληρώσουν επιτέλους εκείνοι που μας έκαναν κακό.

Ήταν απίστευτο πως είχε συνδέσει τα πάντα. Άσχετα γεγονότα και άτομα που δεν θα σκεφτόμασταν να ερευνήσουμε. Αν δεν ήταν εκείνη, ακόμη θα ψάχναμε στα σκοτάδια, όμως τώρα υπήρχε μια κατεύθυνση και θα κάναμε τα πάντα για να την ακολουθήσουμε.

Όπως το περίμενα, ο άντρας δεν μιλούσε. Παρά τα βασανιστήρια που λάμβανε από τα πιο σκληροτράχηλα μέλη της συμμορίας, δεν μιλούσε. Φαντάζομαι ότι φοβόταν την χειρότερη μοίρα που τον περίμενε, αν μιλούσε.

Ταυτόχρονα, ο καλύτερος χάκερ μας είχε μπει μέσα στον προσωπικό του υπολογιστή και προσπαθούσε να βρει στοιχεία. Δεν ήταν ανόητος να αφήσει ίχνη στον ψηφιακό κόσμο, όμως τέτοιου είδους άτομα, δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς απληστία ή την αίσθηση της ασφάλειας.

Μπορεί να φοβάται όποιον είναι πίσω του, αλλά σίγουρα θα είχε προσπαθήσει να αφήσει μια διέξοδο ανοιχτή.

Στα κατεστραμμένα αρχεία του υπολογιστή, ο άνθρωπός μας βρήκε πληροφορίες για συνεργάτες, τοποθεσίες και σημεία συνάντησης. Πληροφορίες που κανείς δεν θα πίστευε ότι ήταν έγκυρες.

Παρόλα αυτά, ακόμη δεν υπήρχε σχέση αυτών των δραστηριοτήτων με τους Ρώσους.

-«Κοίτα τη βρήκα!» ακούστηκε η παιχνιδιάρικη φωνή του χάκερ μας. Στα χέρια του κρατούσε μια τυπωμένη φωτογραφία.

Επρόκειτο για μια φωτογραφία τεσσάρων νέων σε έναν κολέγιο της Ευρώπης. Μπορούσα να αναγνωρίσω τον έναν από τους τέσσερις και δεν ήταν άλλος από το άτομο που είχα μπροστά μου. Υπήρχαν δύο ακόμη άντρες και μία γυναίκα.

-«Μπορείς να βρεις άλλα στοιχεία;» ρώτησα.

-«Το ψάχνω.» απάντησε. Όμως είχα ήδη προσέξει την φευγαλέα έκπληξη και πανικό στα μάτια του. Μάλλον είχαμε πιάσει λαβράκι.