"ပိတ်ရက်တိုင်း ဆုံကြရအောင်"ဆိုသည့်ကတိစကား ကို ဖောက်ဖျက်မိသည်မှာ
ရက်သတ္တပတ်မြောက်များစွာတိုင်ခဲ့လေပြီ။
တစ်ခါတစ်ရံ အခန်းထဲပျံ့လွင့်လာသည့်နှင်းဆီနံ့တွေ ကို လည်းလျစ်လျူရှု့ပစ်ပယ်ခဲ့မိသည်။
မသိစိတ်က အားနာမိသော်လည်း အသိစိတ်က
တော့ အားမနာမိခဲ့။
ဝရံတာကိုထွက်မကြည့်မိတော့။
စိတ်ဝင်တစားလည်းမရှိတော့။
ညီအစ်ကိုမက၊ချစ်သူမကျ အခြေအနေနှင့်အခန်းဖော် ကောင်လေးအနားမှာတစ်ချိန်လုံးရှိခဲ့သည်။
ပိတ်ရက်တွေ၌ ဆိုင်ကယ်ပတ်စီးရင်း နှစ်ယောက်သားရုပ်ရှင်အတူတူကြည့်သည်။
သူငယ်ချင်းတစ်အုပ်စုလုံးမျက်စိနောက်လောက်အောင်အဆင်ပြေခဲ့၊ချစ်ခင်ကြင်နာခဲ့ကြ၏။
အကျင့်စရိုက်မတူ၍ ပြသနာလေးတွေတက်
ကြလျှင်တောာင် ဂျောင်ကု
ချော့လိုက်သည်နှင့်သူကြာကြာစိတ်မဆိုးနိုင်။
ချစ်သလားဟု မေးတိုင်း ရှက်ကိုးရှက်ကန်း
ခေါင်းငြိမ့်တတ်လေသော ချစ်သူလေးကို
ထယ်ယောင်းမှာ ထားစရာနေရာပင်မရှိ။
စာမေးပွဲဖြေပြီးသော်လည်းတိုက်ခန်းသို့မပြန်ခဲ့၊
မခေါ်ချင်မှန်းသိနေသည့်ကြားက
ဂျောင်ကု အိမ်ကို မရမက လိုက်သွားသည်။
မခေါ်ချင်ရသည့် အကြောင်းအရင်းကလည်း
သူ့အပေါ် ထိခိုက်မူ့ တစ်စုံတစ်ရာရှိလာမည့် စိုးရိမ်သော စေတနာတစ်ခု ဖြစ်သည့်အလျောက်
ဂျောင်ကု အပေါ်၌ အချစ်ပိုရပြန်ပါ၏။
ဂျောင်ကု ဖေဖေထံမှ "သား" ဆိုသည့်အခေါ်
အဝေါ် တစ်ခုအတွက်
ငွေဘယ်လောက်သုံးရ၊သုံးရသူမမူ့ပါ။
သေဆုံးကွယ်လွန်သွားသည့် ဖခင်၏
အမွေမှန်သမျှကို၁၆နှစ်သားကတည်းက
လွှဲပြောင်းလက်ခံထားပြီးသားမို့
တင်နေသမျှအကြွေး၊ဖြစ်လာသမျှ ပြသနာတွေကို ငွေနှင့်ပေါက်ကာဖြေရှင်းသည်။
အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်ကပိုက်ဆံလိုလာလျှင် ဂျောင်ကုကို
မဆက်သွယ်၊သူ့ကိုသာ တိုက်ရိုက်ဆက်သွယ်သည်။
ထို့ အတွက်တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှပင်
ငြိုငြင်၊စိတ်ကုန်ခြင်းအလျဥ်းမရှိ။
ချစ်မြတ်နိုးရသူအား ကာကွယ်မူ့ပေးချင်ခဲ့သည်။
ဘေးကင်းလုံခြုံ ဖို့အတွက်သာ ရှေးရူ့ခဲ့သည်။
YOU ARE READING
If(The Story of V)
Fanfictionအကယ်၍များ ဝတ်လွှာစိမ်းနှင့် ပန်းနှင်းဆီတွေကိုသာ မမြတ်နိုးခဲ့မိဘူး ဆိုပါလျှင်
