Chapter Four
** Apologies & Endearment **
- Morning -
Huh? Bakit nakasara yung classroom namin? Saka bakit parang walang tao?
It's only 7 am in the morning. Yung usual na dating ko sa school.
Louise: Did I missed something?
Di naman ako absent kahapon, di ba?
O baka naman absent yung utak ko?
Pero hindi e...
Saglit na nag-isip muna ako.
Pero wala talaga... may pasok kami ngayon. Saka may mga estudyante naman, hindi naman kami special class na di pinapasukan ng mga teachers.
Pero, ang tanong, asan na ang mga tao dito?!
Baka nasa loob lang..
Pagdating ko sa tapat ng classroom namin, kumunot yung noo ko kasi may nakasulat na pangalan ko doon. So what's the whole thing?
*Louise Anne Aguille, please enter*
Di ko alam kung kanino galing kasi printed po yun. So, out of curiosity, pumasok ako.
*Curious? If yes, please proceed to the covered court*
Huh? Ookaay.. Since curious, ako pumunta ako dun.
O_O
Bakit nandito lahat ng classmates namin?!
Saka may instruments dun sa gitna.
Julia: Guys! It's Louise! She's here!
Saka naman tumugtog yung mga ka-banda ni Rien.
Huh? May pang entrance talaga?
Dahil nahihiya ako, binalak ko na sanang umalis dun pero narinig kong nagsalita si Rien sa microphone.
Rien: This is for you, Louisa.
Then he rendered an unfamiliar song.
Di ko alam yung title tapos parang natulala lang akong napatingin sa kanya.
After singing that song, he looked at me.
Speechless pa rin ako.
I didn't expect him to go this far. Di ba simpleng 'sorry' lang yung hiningi ko?
Rien: I'm so sorry, Louise. Ayan, nasabi ko na. And I'll do everything so you could forgive me.
Louise: R-Rien..
He even bend his knee in front of me!
Mas lalong di ako makapagsalita.
Rien: I'm begging you, please accept my apology. Gagawin ko talaga LAHAT, mapatawad mo lang ako.
Julia: Patawarin mo na kasi yan, Louise!
Napatingin lang ako dun sa mga classmate namin.
Classmates: Patawarin mo na! Patawarin mo na yan, Louise!
They were cheering to forgive him.
Rien: Louise.. Please..
I looked down at him and smile.
Louise: Let me tell you this, Rien.
He looked attentively to me. Hmm.. Sincere nga siya dun. I can see it in his eyes.
Louise: Remember yesterday? I'm not mad at you because of what you did to me but because you let your pride reigns on you. Gusto ko lang matuto kang humingi ng tawad.
