Chapter Ten
** Forbidden Love? **
[Julia POV]
Hello! I'm Julianna Alfonso, known as Julia.
Ako muna ang kakausap sa inyo since na knockdown si Louise. Lagot talaga yang Marian na yan.
Si Louise, sinugod agad nila sa clinic. Akala nga namin grabe yung lagay nya at susugod na sana sa hospital pero napagalitan kami ng nurse. Ang sabi, ang o-OA daw namin para sa simpleng collapse lang.
Masisisi nyo ba kung concern citizen kami?
Luke: Julianna, si Rien, galit na galit.
Julia: Hayaan mo muna yun.
Luke: Magkakaproblema tayo kapag nasakal na nya si Marian.
Julia: Buti nga at nang mawala sa paningin ko yang bruhang yan.
Luke: Julia..
I honestly don't like that Marian Chan. Feeling prinsesa. Akala mo kung sinong maganda. Kapag tinabi naman kay Louise, kasingganda lang nya yung rim sa eyeglasses ni Louise. Even if the latter is geeky type, maganda yan. Kutis mayaman, mabait at matalino.
While Marian Chan..
She's maarte, kaya parang ang ganda lagi tingnan.
Isa pa, she's PLUS-TIC .
Alam mo yun, plastic?
Buti nga at di ako ang binangga nun kundi basag yang mukha nya.
Vans: Haysh, yang Chan na yan kasi, masyadong pa-importante.
Julia: Ano ba kasing nangyari?
Ayon, kinuwento nya lahat ng nangyari.
Luke: Louise's too good to be true.
Julia: Kaya nga di na ako magtataka kung ikukulong na yan ni Rien kapag may gulo sa susunod e.
Luke: Julianna.
Binigay nya sa'kin yung tumutunog kung phone.
Si lolo tumatawag.
Julia: Hello?
Franc: Julia, nasan ka?
Julia: Sa school po, Sir. Bakit po?
Franc: Kasama mo ba si Adrien Lou?
Sinulyapan ko si Rien na lumapit na kay Louise pero galit na galit pa rin.
Julia: Yes, Sir.
Franc: Tell him na sa labas tayo magla-lunch ngayon.
Julia: Yes, Sir. Saan po?
Franc: Susuduin na namin kayo ni Rino.
Julia: Is that all, Sir?
Franc: For now.
Then he hung-up.
Honestly, di ko alam kung panu ako nagka-lolo na sunud-sunuran sa isang kaibigan.
Luke: Julianna.
Hinawakan ko yung kamay nya saka ko sya hinila sa labas.
Luke: Anong sabi ng Lolo mo?
Pinilit kong ngumiti kahit parang naiiyak na ako.
Julia: Wala. Tara sa greenhouse tayo? Naiinitan ako dito e.
Tumango naman sya at hawak-kamay kaming umalis palayo dun.
I love Luke very much. Pero di ko sya maipagmamalaki sa lahat kasi hindi sila mayaman. Okay lang naman sa'kin yun, pero hindi okay sa lolo ko na matapobre. So our relationship is a secret.
Yumakap agad ako sa kanya ng makapasok kami.
Luke: Julianna.
Julia: I love you, Lucas.
Luke: I love you more, Julianna.
Alam kong naramdaman na nya yung lungkot ko. Everytime I heard Franc Alfonso, I couldn't stop but felt sad. Kung sana naging anak mahirap lang din ako, di sana kami magtatago ni Luke.
Luke: Sweetheart, ano ba kasing pinag-usapan nyo?
Julia: Lunch lang, hon.
Luke: Lunch lang naman e.
Julia: It's our 1st anniversary. Gusto ko sanang mag-lunch kasama ka.
He lovingly stroke my hair.
Luke: Okay lang yan, Julianna. Ang importante, masaya tayong dalawa.
I smiled and kissed him.
Julia: Ang positive mo talaga, mahal.
Luke: Mahal na mahal kita, Julianna, kaya kahit di tayo sabay mag-lunch, okay lang. At least andyan ka pa rin.
Aww.. Ang sweet.
Julia: Maging butler na lang kaya kita?
Luke: Ayokong isugal ang pagmamahal ko, Julianna. Ayokong maging gahaman at baka mabuko tayo ng lolo mo at maghiwalay. I'm too selfish. Ayokong mawala ka sa'kin.
See how sweet he is?
No wonder I fell in love, over and over again to Luke Marshal.
Maswerte pa rin ako kahit buong buhay ko nakakulong lang ako sa kagustuhan ng lolo ko. At hindi ko pinagsisisihan ang pagsuway sa utos nya.
I'm not the future Mrs. Adrien Cruz, but I'll be Mrs. Luke Marshal.
Kasi in the first place, Rien don't love me that much to be his future wife. Saka kung mahal man namin ang isa't isa, bilang kaibigan na lang yun. Rien was in love with someone.. A long time ago, and until now.
Saka may Luke na ako. Na kahit lamang ng ilang paligo si Rien, mas guwapo naman sa paningin ko.
O di ba?
Speaking of loyalty lang yan :D
