"Dünya ele avuca sığarmış,ellerini tutunca anladım."
O şiir bitti,
Sözcükler manasını yitirdi,
Kaderin kırılmaz kalemi tükendi,
Üzüm Buğusu gerçek olamayacak bir güzellikti,
Bir rüyanın sarhoşluğunda ansızın kayboluverdi...
"Kalbin sancısı usul usul...
Eskişehir ağustos sıcağına teslim olmuşken pek bir yardımı dokunmayacağını bilerek yatağımın hemen karşısında kalan ahşap beyaz pencereyi biraz daha araladım.
Üzerime tek renk,desensiz yazlık bir elbise giyerken deri,ince kemerin iki ucunu belimde birleştirdim ve bileğime de aynı deriden bir kordonu olan saat taktım.
Neredeyse belime uzanan,açık kestaneden kızıla kaçan hafif kabarık,belki biraz dalgalı saçlarımı ensemi daha fazla yakmaması adına topuz yaparken öndeki ufak tutamları her iki taraftan da serbest bırakarak dağınık bir model ortaya çıkardım.
Elbisemin kemeriyle aynı renk tonuna sahip sırt çantama lazım olabilecek her şeyi yerleştirdikten sonra boş kalan bir alana ise çalışma masamın üzerinden aldığım cam kavanozu dikkatlice sıkıştırdım.
Tüm bunları yaparken oldukça güzel pişen minik kalıplardaki kekleri fırından aldım ve üzerini krema eşliğinde renkli şekerlerle süsledim.
Elimdeki fırın tepsisini vestiyerin üzerine bırakırken gözlerim duvardaki büyük saatte kaydığında telaşla ayakkabılarımı giydim.
