Τόσα χρόνια μακριά σου...

Τα γενέθλια

Ήταν δύο το μεσημέρι και τα δίδυμα είχαν το πάρτυ των γενεθλίων τους. Όπως κάθε χρόνο, την τελευταία εβδομάδα τσακωνόντουσαν συνεχώς για τις λεπτομέρειες του πάρτυ. Οι γονείς τους δεν ήταν και από τους εύπορους του χωριού κι έτσι εκμεταλεύονταν το γεγονός πως ήταν δίδυμα ώστε να τους κάνουν ένα πάρτυ. "Μισά έξοδα", έλεγε ο πατέρας τους ο Στεφανής Σταματάκης. Βέβαια, κι αυτά δεν έφερναν αντίρρηση. Μπορεί να τσακωνόντουσαν πού και πού, αλλά ακόμη και να τους έλεγαν να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους χωριστά δε θα ήθελαν. Είχανε να λένε όλοι στο χωριό για το πόσο καλή σχέση είχαν μεταξύ τους, μιας και ήταν από τα λίγα, αν όχι τα μόνα, αδέρφια της Άνω Ποριάς που ήταν τόσο αγαπημένα. Και η μάνα τους, η Βασιλική, τα καμάρωνε. 

Ο Νικηφόρος γενήθηκε με πέντε λεπτά διαφορά πρώτος από την Ελπίδα και συνεχώς την πείραζε αποκαλώντας τη μικρή. Την Ελπίδα δεν την πείραζε αυτό. Ίσα ίσα συνέχιζε την πλάκα και τον αποκαλούσε κι αυτή με τη σειρά της μεγάλε. Ήταν πάντα προστατευτικός απέναντί της και της είχε υποσχεθεί πως αν κανείς ποτέ την πειράξει θα το μετανιώσει. Σήμερα, έκλειναν τα δώδεκά τους χρόνια και ένα μήνα μετά θα άρχιζαν το γυμνάσιο. Ήταν και οι δύο ενθουσιασμένοι που θα ήταν πλέον από "τα μεγάλα παιδιά του χωριού" όπως αποκαλούσαν τα γυμνασιόπαιδα και τα λυκειόπαιδα. 

Ο Νικηφόρος, ένα παιδάκι σκούρα ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια, ήταν ένα πολύ κοινωνικό παιδί και ήδη από τα οκτώ του χρόνια είχε γίνει δημοφιλής στο σχολείο του. Έτσι, σε κάθε πάρτυ γενεθλίων καλούσε πολλά άτομα, ακόμη κι αν δεν ήταν κι εντελώς φίλοι. Με τα μαθήματα δεν τα πήγαινε πολύ καλά αλλά ούτε κι άσχημα. Ήταν απλά ένας μέτριος μαθητής. Ο κολλητός του ήταν ο Μανώλης. Ένα ντροπαλό παιδί, που όμως η εξυπνάδα του αναγνωρίζονταν από τους δασκάλους του από την πρώτη κιόλας δημοτικού. Οι δυο τους ήταν η μέρα με τη νύχτα όσον αφορά τους χαρακτήρες τους, αλλά αυτό ήταν που έκανε τη φιλία τους τόσο ενδιαφέρουσα. 

Η Ελπίδα από την άλλη, ένα μελαχρινό και όμορφο κοριτσάκι, δεν ήταν τόσο κοινωνική. Την ήξεραν όλοι λόγω του Νικηφόρου, όμως αυτή μόνο με δύο συμμαθητές της έκανε παρέα. Την Ηλέκτρα και τον Στέλιο. Ήταν της άποψης πως καλύτερα να έχεις ένα-δυό φίλους που τους ξέρεις, τους εμπιστεύεσαι και είναι πραγματικοί φίλοι, παρά πολλούς και να μην ξέρεις ποιος από αυτούς κάποια στιγμή μπορεί να σε προδώσει. Αυτό βέβαια κάποιες φορές ακόμη και της ίδιας της φαινόταν σαν δικαιολογία επειδή δεν της άρεσε ο πολύς κόσμος. Αυτή ήταν και η κύρια διαφωνία τους για το πάρτυ. Το πόσα άτομα θα καλέσουν. Στο τέλος όμως πάντα ο Νικηφόρος κέρδιζε τη "μάχη" και καταλήγανε να καλούν καμιά πενηνταριά άτομα.