ADRAN-Gerçek Aile✔️

1.Bölüm🐍

"Karanlık Timi"

Nerdesiniz oğlum siz?

Salih:Meraklanma abla gelirler birazdan.

Furkan:Birazdan geliyoruz.

Efe:Evet evet, birazdan bu karışıklıktan çıkarsak tabii.

Gökhan Abi:Efe!

Ne karışıklığı oğlum. Arkamızdan geliyordunuz ya hani.

Salih bana Samet abinin arabası ile gelecekler, Samet abi arabanın anahtarını unutmuş gelirler birazdan arkadan dedi

Samet abi: Yok abicim bir karışıklık. Değil mi Efe?

Efe:Hı hı yok.

Salih bana Samet abinin arabası ile gelecekler Samet abi arabanın anahtarını unutmuş gelirler birazdan arkadan dedi
↪
Furkan:Öyle zaten canım, doğru demiş Salih.

Salih:Tabii tabii ben hep doğru konuşurum.

Salih:Ee komutanım nasılsınız?

İyi diyelim iyi olsun Saliih.

Salih:Olsun tabii komutanım olsun olsun :)

• 5 dakika sonra •

"Komutanım, nasılsınız?" diye soran Salih'e doğru çevirdim bakışlarımı.

4. kez soruyordu aynı soruyu.

Derin bir nefes alıp "İyi diyelim iyi olsun." dedim tekrardan.

Kafa sallayıp karşımdaki koltuğa oturdu. Şu an askeriyede diğerlerini bekliyorduk.

Nefes nefese giren timin kalanı ile bakışlarımı kapıya çevirdim.

Boğazımı temizleyip "Nerdesiniz oğlum siz? Hani Salih ile bizim arkamızdan geliyordunuz?"

"Ee, abla şey ıhm komutanım şey ya. Heh, yolda trafik vardı." dedi Efe

Samet abi Efe'nin ensesine bir tane yapıştırıp onu kendisine çekip kulağına birşeyler fısıldadı. Efe'den "Ehehe" diye bir ses çıktı.

Samet abi ise hemen lafa girip "Abicim yani komutanım, yolda bir yere uğradık o yüzden geciktik." dedi.

Bunlar birşeyler çeviriyordu ama hadi hayırlısı.

Gülüp ayağa kalktım ve "Madem geç kaldınız, güzel bir içtimayı hak ettiniz." dedim.

Bu lafımdan sonra Samet abi Gökhan abi ve Furkan, Efe'ye kötü bakışlar atmaya başladılar.

Salih ise bu 'hikayeden yanan ben oldum' bakışları atıyordu.

Odadan onlardan önce çıkarak içtima alanına doğru yürümeye başladım. Arkamdan söyleniyorlardı.

🐍

"98...99...100" deyip ellerimi barfiks çubuğundan çektim. Ayaklarım yer ile buluşunca diğerlerine baktım.

Onlar yorgun argın dinlenirken karşıdan bize doğru gelen Albay'ı gördüm.

Yanıma biraz yaklaştığında tekmil verdim.

"Timi toplayıp odama gelin."

"Emredersiniz komutanım."

Albay arkasını dönüp gittiğinde bende arkamı döndüm ve timin soluklandığı yere doğru yürümeye başladım.

"Tim toplan! Beş dakika içinde Albay'ın odasına." dedim ve kendi odama doğru yola koyuldum.

Odaya girip kapıyı kilitledim ve hızlıca duş aldım. Beylik tabancamı belime takıp odanın kilidini açıp odadan çıktım.

Karşı odanın kapısı açıldığında içeriden Karanlık timi çıktı. Hep birlikte Albay'ın odasına doğru yol aldık.

Üstümü düzeltip kapıyı çaldım ve "Gel" komutunu duyunca kapı kulpunu aşağıya doğru indirdim ve içeri girip tekmil verdim.

"Rahat, oturun çocuklar." geçip boş koltuklara oturduk.

Albay derin bir nefes alıp "Sizi bekleyen bir görev var Karanlık timi." dedi.

🐍

Şu an helikoptere binmiş görev yerine gidiyorduk. Salih'in konuşması ile bakışlarım ona döndü.

"Komutanım, biz aslında size görev olmasaydı bu akşam sürpriz yapacaktık."

Kaşlarım çatıldı.

"Ne sürprizi aslanım?" diye sordum.

"Bu akşam senin doğum günün abla." dedi Efe.

Doğum günüm mü? Doğru lan! Bugün benim doğum günümdü.

Kasım'ın dokuzu.

Kaşlarım havalanmıştı.

Salih ve Efe ayaklanıp bana doğru gelip birden sarılınca "oğlum ne yapıyorsunuz, geçin oturun" dedim.

Onlarda gülerek yerine oturdu.

Sözü tekrardan Salih devraldı "Biz sabah erkenden kalkıp sana sürpriz yapmak için pasta yapalım dedik. Fakat sen seslere uyanınca beni, seni oyalamam için askeriyeye yolladılar ve onlarda pasta yapmaya devam edeceklerdi." dedi.

Samet abi de lafa atlayıp "Ona da pasta denilirse tabii. Efe her yeri birbirine kattığı için en sonunda Furkan da arada kaynadı ve mutfağı öyle bırakıp askeriyeye gelme kararı aldık."

Yavaşça dudakarım kıvrıldı ve nefeslenircesine güldüm.

Tam teşekkür edecektim ki Furkan:

"Abi anladık seni bunca senedir tanıyorum,odunsun da bu kadar da olmaz yani." dediği an Gökhan abi, Furkan'ın ensenine bir tane yapıştırıp "Öyle denir mi lan!" dedi.

Onların bu haline hafif tebessüm ederken Salih "Eğer ki bu görev başarı ile sonuçlanıp, sağ çıkarsak hepinize yemek ısmarlıyorum lan!" dedi sesini yükselterek.

"Tamam lan! Nerde beleş oraya yerleş" diye heyecanla bağırdı Efe.

Yanımda duran Samet abi kulağıma yaklaşarak "Hediyen mutfakta tencerelerin en arkasında" dedi ve göz kırptı.

Gülerek kulağına yaklaşıp"Ne gerek vardı abi. Teşekkür ederim."dedim

Kolunu omzuma atarak "Gerek var tabii ki kardeşime de hediye almayacak mıyım?" dedi sahte bir şaşkınlıkla

Furkan ise "Siz ne fısıldaşıyorsunuz bakayım?"dedi tek kaşını kaldırarak.

"Hiç." dedim tebessümle.

Hiç gülmeyen ben onların yanında gülüyordum, az konuşan ben sürekli konuşuyordum.

Bana iyi geliyorlardı.

Bu zamana kadar doğum günümü kimse kutlamamıştı. Benim için çok değerliydiler. Ne kadar duygulansam da onlara belli etmedim.

Hayat bazen size ufak sürprizler yapardı. Tim de benim için o sürprizlerden en değerli olanıydı...