អធិដ្ឋាន/Prayer

អធិដ្ឋាន: ភាគទី011-020

•🐻🐰•
នរណានឹងអាចរើសបានទៅរវាងការបែកបាក់នឹងជួបជុំសុខនិងទុក្ខគឺដើរទទឹមគ្នា។មានគេមកសួរថាសុខសប្បាយឬអត់ពេលខ្លះក៏គាំងមិនដឹងគួរឆ្លើយបែបណាឲ្យសម។ពេលវេលាដែលមិនចង់ឲ្យមកដល់វាក៏មកដល់...

Taeឲបបងប្រុសទាំងរលីងរលោងបន្ទប់ពីឲបប៉ានិងម៉ាក់របស់គេ
-ធ្វើដំណើរដោយសុវត្ថភាពណា
-បងនឹងមកបន្តថ្នាក់បណ្ឌិតនៅទីនេះវិញ!ត្រូវមើលថែខ្លួនឯងបងទុកចិត្តឯងណា
-នឹកបងស្លាប់ហើយ
-កុំយំមិនអីទេទៅដល់បងនឹងឧស្សាហ៍ខលមកលេង
-បាទ!
-ប៉ានិងម៉ាក់ទៅហើយណា : Mr Jeon

Taeក៏ឲបពួកគាត់ម្តងទៀត។ Taeឈរចាំលើកដៃក្រវីចុះឡើងលារដំណើរគ្រួរសាររហូតដល់យន្តហោះចេញដំណើរផុតពីដីគេបែខ្លួនមកយំហូតែម្តងធ្លាប់តែនៅជុំគ្នាភ្លាមៗត្រូវរស់នៅបែកផ្ទះបែបនេះពិបាកទទួលយកណាស់

«នៅពេលដែលយើងធំគ្រប់គ្រាន់យើងនឹងលែងមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចក្នុងការចាកចេញពីផ្ទះឬមិនហ៊ានប្រឈមមុខនឹងពិភពលោកមួយនេះទៀតហើយ ។ តែចេញយូបន្តិចយើងក៏ចាប់ផ្តើមត្រូវការផ្ទះជាខ្លាំង ផ្ទះជាកន្លែងដែរកក់ក្តៅមួយដែលទទួលយកយើងដោយឥតលក្ខខណ្ឌ។»

ការរស់នៅឆ្ងាយពីគ្រួសារក៏ដូចជាឆ្ងាយពីឡ៍កម្តៅជីវិតដ៏កក់ក្តៅចឹងឯង...

កំពុងតែបោះជំហ៊ានវែងៗដើរចេញពីព្រលានយន្តហោះគេក៏បានបុកគ្នាជាមួយបុរសម្នាក់Taeពាក់វែនតាពាក់ម៉ាស់បិទមុខមាត់មើលមិនស្គាល់ទេថាជានរណា