tanrı,
avuçlarıma bıraktığı ışık huzmesi ile
baş başa bıraktı beni
gözlerim tanrı'yı arıyor
sanırım, görünmek istemiyor
bağırsam, duyacak mı çığlıklarımı?
"boğazını kanatana kadar bağıran sen değil miydin?"
tanrı'm, diye haykırdım.
bana buna ihtiyacım olmayacağını söylemiştin
bana bu sefer kan ter içinde kalmak yok dedin
zifiri karanlık geceler bak bitti dedin
"ağlayarak kaçmaya çalıştığın karanlık yutmaya çalışırken seni, seslenebildin mi tanrına?"
tanrı, duymadı beni
görmedi beni, görünmedi bana
tanrı'm, dedim
ellerimden tutacaktın bu sefer
bak, kan revan içindeyim yine
ayaklarım olacaktın
ama bak taşıyamıyorum bedenimi
çöktüğü duvar dibinden
sıyrıldı yavaşça
kana bulanmış ellerini
sislenmiş gözlerine götürürken
baştan aşağı kanıyordu artık.
avuç içlerini açtı
titreyen dizlerine sürdüğü kanlar
yüzündeki gülümsemeyi büyütürken konuştu.
"tanrı'm" dedi. binlerce defa seslenmemişcesine.
özür dilerim,
ruhuma vurduğun zincirler,
beni senin elinden bile kurtaramıyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
arven.
Poetryyazmaya çalışıp batırdığım satırlarla dolu cümlelerim, ufak bir kayıkçı teknesinin yüzüme kondurduğu kadarını sunuyorum sizlere. ellerim dolu, bakışlarım tedirgin bir sargıyla yamalı kamçılanmış sözcükler dizili bileklerime. söylemeye yüz bulamadığ...
