ucu açık bırakılan sulardayım
birkaç adım atıyorum,
ayağımın altını delen taşları hissetmeyeceğimi düşünerek;
ufak bir sızı hissediyorum,
yanlışlıkla kesildi sanırım.
gözlerim sonu gelmeyecek gibi akan suyun yüzeyinde geziniyor.
kaçmak için belki de
var mıydı üstüme başıma bulaşan sulardan kaçışım?
zihnime bulaşmaya çalışan düşünceler çoğalıyor,
görebiliyorum hepsini.
birkaç kanlı düşünce,
birkaç kirli zihin,
zihnimin içinde dolaşan mahrem vakalar
yüzümü buruşturmama neden oluyor.
nerden geldiler?
hangi gerçeklikten?
daha fazlasını kabul etmek istemiyor zihnim,
biliyor çünkü
kendi yapbozunu birleştirmeye çalışan oğlan çocuğunun,
zihnine yayılan düşüncelerin acısını çekmek istemeyeceğini.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
arven.
Poésieyazmaya çalışıp batırdığım satırlarla dolu cümlelerim, ufak bir kayıkçı teknesinin yüzüme kondurduğu kadarını sunuyorum sizlere. ellerim dolu, bakışlarım tedirgin bir sargıyla yamalı kamçılanmış sözcükler dizili bileklerime. söylemeye yüz bulamadığ...
