ben göğüs kafesimi
kendi ellerime parçaladım,
bir ayna karşısındayım
elimdeki neşter
yararken göğsümü
gülümsüyorum
hayır,
ölmeyeceğim biliyorum
tanrı sesleniyor çünkü
her şey bitmeden,
kaçamayacağım
o, istemiyor.
bildiklerim genişletirken dudak kıvrımlarımı
kalp atışlarım daha yakın parmak uçlarıma
dikenler,
hala parmak uçlarımda
bense yok sayacağım onları
çünkü
ruhumu kanattıkları gibi
parçalayacaklar bu bedeni
ŞİMDİ OKUDUĞUN
arven.
Poesieyazmaya çalışıp batırdığım satırlarla dolu cümlelerim, ufak bir kayıkçı teknesinin yüzüme kondurduğu kadarını sunuyorum sizlere. ellerim dolu, bakışlarım tedirgin bir sargıyla yamalı kamçılanmış sözcükler dizili bileklerime. söylemeye yüz bulamadığ...
