AYNA: GİZLİ GERÇEK

Bölüm 8

Axel geçmişini anlatarak daha da rahatlamış dı artık kim ne derse desin umrunda değildi çünkü Evelyn'in gözünde o suçsuzdu bütün bu olanlar sadece kazaydı bu yüzden Evelyn onu suçlamıyordu.Bütün geceyi parkta sohbet ederek geçirmişlerdi Evelyn için bu bir ilkdi. Hayatın da daha önce geceden sabaha kadar dışarıda takılmamıştı, hayatın da daha önce bir erkekle geceden sabaha kadar takılmamıştı.

Axel'a karşı içinde bir takım şeyler uyanıyordu ondan hoşlanıyordu ama bunu ona söyleyemiyordu.İkisi'nin de birbirinden hoşlandığı çok belliydi ama birbirlerine söylemeye çekiniyorlardı.Sabah Evelyn eve Axel  ise yurda doğru yol almışlardı.Axel kimse farketmeden yurda girmişti Evelyn de eve bir kaç saat dinlendikten sonra alarımı ile uyanmıştı. Uyanmak hiç istemiyordu ama uyanmıştı.Banyoya doğru gidip elini yüzünü yıkadı sonrasında ise hazırlanıp salona indi herkes kahvaltı masasına yeni oturmaya başlamıştı.

Annesi Alice,Evelyn'i görüp ona sarıldı ve ne zaman geldiğini sordu.Evelyn ise sabaha karşı diyerek cevap verdi annesine. Adan,Evelyn'i süzüyordu konuya girmemeye çalıştı herşey daha yeniydi ama Adan kendini tutmak konusun da zorluk büyük bir zorluk çekiyordu. Alice bu durumu fark edip Adan'a yardım etmek için Evelyn'e dönüp-

Alice:Eee neler yaptınız tüm gece bakalım haber de vermedin kızım.

Evelyn bir anda bu soruyu duyunca ne diyeceğini bilemiyordu.Yalan söyleyemiyordu ama söylemek zorundaydı durup sadece gece Axel'ın ailesine ne yalan söylediğini düşünüyordu.Sonunda hatırlayıp-

Evelyn:Ders yaparken uyuyakalmışım uyandığım da şarjım bitmişti ki o esnada Axel haber etmiş size.

Alice ve Adan hiçbir şey demeden birbirlerine bakmışlardı. Ufak bir tebessümün ardından Adan kızım artık bir erkek buldu sonunda der gibi bakıyordu Alice'e.Evelyn neler olup bittiğini anlayınca-

Evelyn: Aranızda geçen bu bakışmalar ve tebessümlerin farkındayım Axel ve ben sadece arkadaşız.Gece de ödev yüzünden onunla kalmak zorunda kaldım hepsi bu aklınıza başka birşey gelmesin.

Barney:Öyle deme abla ya enişte yakışıklı bişeye benziyor.

Herkes hep bir ağızdan gülmeye başlamıştı Evelyn hariç.Saate bakıp gitme vaktinin geldiğini görünce son lokmaları da ağzına atıp dişlerini fırçalamak için odasında ki banyoya girdi.Dişlerini fırçalarken çok derinden gelen bir ses duydu. İsmi yankılanıyordu ''EVELYN'' diye durup dikkatlice dinlemeye başladı gerçekten bu sesi duyuyordu.Birden aynaya dönüp baktığında aynada kendisini gördü ona gülümseyip onu çağırıyordu.

Korkudan çığlık atmıştı aklı almıyordu nasıl olabilirdi bu annesi Alice çığlık sesini duyunca hemen yanına geldi bir müddet bakıştık dan sonra annesi-

Alice: Evelyn iyi misin kızım ?

Evelyn sadece bakıyordu aynaya ama kendini görüyordu ağzı köpük köpük dü annesine dönüp '' evet iyiyim sadece örümcek gördüm '' diyip geçiştirmişti. Ağzını çalkalayıp koşar adımlarla evden çıkmıştı arkasından annesi '' yavaş düşeceksin'' diye bağırıyordu ama sadece bağırması ile kalmıştı.Gece ki korkusunu hatırlamıştı git gide kafayı üşüttüğünü düşünüyordu belki de şizofreni hastalığım artıyordur diye düşünmeye başlamıştı. Ama bu her ne ise şizofreni hastalığın üst kademesi idi başka birşeydi.

Tüm bu düşüncelerin ardından en son okuluna varmıştı. Axel da daha yeni girmişti bahçeye Axel'a seslenip sınıfa beraber yürümeye başlamışlardı. Alexa ve yandaşları bodrum kata inmişledi Evelyn'i ordan çıkarmak istiyorlardı ama gittiklerinde gördükleri manzara karşısında şoke olmuşlardı.

Albert: Kapı açık mı ? yoksa ben hayal mi görüyorum ?

Alaric: Bu kız buradan nasıl çıktı ?

Alexa hiçbirşey demeden sadece ona bakıyordu. Kendilerine gelip şaşkınlıkları geçtiği esna da Axel onları görüp yanlarına inmişti.

Axel: Demek sizdiniz Evelyn'i oraya hapis eden. Ne istiyorsunuz o kızdan.

Alexa hiçbirşey demeden oradan uzaklaştı yandaşları ile birlikte oradan uzaklaşmışlardı.Alexa Evelyn de neler olup bittiğini anlayamıyordu. Başına 40 tane iş açsa da her işten zarar almadan kurtuluyordu. Bundan nefret etmişti ve gerçketen de daha büyük bir plana ihtiyacı vardı. Bu hırsından ve öfkesinden dolayı Albert ve Alaric korkuyorlardı. Sözde arkadaşlardı bu yüzden Alexa'yı bırakamıyorlardı.Okul içinde Evelyn ve Axel'ın daha çok samimi olduğunu gördükçe öfkesine her geçen gün daha da yeniliyordu.

Elinde olsa Evelyn'i öldürmek için herşeyi yapabilirdi o raddeye gelmişti. Boş kıskançlıkları yüzünden arkadaşlarını da tehlikeye atacakdı ama Alexa'nın hiçbiri umrunda değildi.Evelyn ise Axel'a gece gördüğü şeyi anlatıp anlatmamak konusunda kararsız kalmıştı ama kulak ardı edilecek bir konu değildi korkuyordu ve sabah da aynı şeyi görmüştü. Sonunda Axel'a anlatmaya karar verdi beni anlasa ancak o anlar diyordu.Yavaş ve çekingen adımlarla Axel'a yaklaşdı kulağına eğilip'' sana birşey anlatmam gerek'' diye fısıldadı Alexa onların bu denli samimiyetlerini görünce çılgına dönüyordu.

Axel,Evelyn'in koluna girerek sınıfta çıkmışlardı daha tenha kimsenin onları duyamayacağı bir yere geçmişlerdi.Evelyn ona dönüp '' anlatıcam ama bana gülmek yok '' diye terslemişti Axel'ı. Axel ise olur dercesine kafasını sallamıştı.