MAYBE THIS TIME

IN YOUR EYES

7:34 AM.

Napaka aga para sa isang Reyna ang bumyahe ng halos tatlong 3 oras para dumaan sa isang lugar na araw-araw kong binibisita.

Kulang na kulang ang araw ko kong hindi ko ito nabibisita araw-araw. Yung pakiramdam na hindi ako makahinga at hirap akong tapusin ang mga dapat gawin.

And what's funny, hindi ako nagpapahatid sa driver o nagpapasama sa PSG. Hindi ko hinayaan na masaksihan nila ang lungkot at hirap sa mga mata ko.

I've been doing this for a year. At simula ng ma engage ako sa Prince of Niashin, nadagdagan ang pangungulila ko.

A phone call bring me back to earth.

Mr. President.

"Hello Sir?" i answer.

"Where are you? Hindi ka naman dumaan sa Palasyo for breakfast." napahilot ako sa noo ko. "Last month kapa huling nag breakfast kasama namin Kate. Where are you?"

"Dad, relax. I need a fresh air." nakapikit kong sabi habang nakasandal sa labas ng aking Audi.

"Fresh Air?! Diosmiyo Kate! Your doing that since you've found him! Move on Zalea!"

Kahit tumataas na ang boses ni Daddy hindi ko ito pinansin at bahagya natawa lang ako. Ano pa nga ba ang magagawa ko? Maybe no one's trying to understand.

"Dad, you know i need that, sa dami ng problema ng bansa natin na palagi kong hinaharap. I think i deserve to unwind." kalmanteng sagot ko.

"Not that I'm stopping you to Breath and get out from this crazy life we had but Kate, your way of relaxing yourself there's too much to Bother for me and your Mom." i heard his deep breath. "Please come home Kate."

Muli akong napapikit sa isiping my Dad, cant understand me. Sa pagmulat ko ng mga mata ko, ang tanawin nakikita ko ay parang puwing sa aking mata.

Kumurap-kurap ako at napahigpit ang hawak ko sa aking telepono.

"D-dad, i need to hang up."

"Kate please listen-----toot...tooot..."

Hindi ko na pinakinggan ang sunod na hirit ni Daddy. Maaring mapagalitan ako dahil wala akong respeto sa Presidente ng bansa but i dont care. Mas lalong ayokong maki pag usap sa kanya when im clearing lump in my throat and eyes start to water.

"Oh!" lalapit sana ako noong matalisod ito ngunit agad ding nakabawi, napangiti sya-same with me natawa nalang ako.

"Lady Kate?" binalingan ko si Sister Hanna.

Lumapit ako sa kanya at nagmano. " Kumusta po kayo?"

"Maayos naman kami ditong lahat." tumingin ito sa mga mata ko. Agad akong nag iwas ng tingin.

"Maituturing na hulog ng langit ang sya'y dito na dala sa See An Angel Foundation, malaki ang naitulong ng perang galing sa Emperyo. Marami kaming napa ayos na building at hindi na kami hirap humanap ng sponsor para sa pagkain nila." sabi ni Sister Hanna.

Nakatingin lang ako sa Lawn ng See An Angel Foundation, doon nakikita ko ang mga taong malayo sa kabihasnan, na kahit kulang sa pansin ay masayang tumatawa.

Lalong-lalo na sya.

"Ayaw mo syang lapitan?" untag ni Sister Hanna na hindi ko napansin na tinitingnan na rin nya ang taong tinatanaw ko.

Bagama't may ngiti sa labi, malungkot akong ngumiti.

"Wag na po, baka masaktan lang ako." sabi ko pa.

"Lapitan mo lang, pagmasdan mo sa malapitan. Maramdaman man lang nya na kahit ganun nasa tabi ka lang nya." Sister Hanna tap my shoulder.

"Dapat ba talaga?" lumingon ako sa kanya.