MAYBE THIS TIME

THE ONE THAT

"...GOT AWAY..."

"In another life i would be your girl.

We'd keep all our promises

Be us against the world."

As the church door open for me to walk on the aisle, that sentence cross my mind.

Siguro sa buhay natin, may bagay na kahit hindi natin mabitawan e kaya naman nating talikuran.

Napaka demanding ng buhay.

Kailangan ganito-kailangang ganyan. Pero kung hindi naging komplikado hindi natin matatawag na LIFE ang BUHAY.

We choose to move on even if we want to hold on.

As i look the people around me-HAPPINESS that's the look on there faces.

Pero bakit ako? Ako dapat ang masaya diba? Bakit hindi masaya ang Princesa? Bakit parang tutulo ang luha ng Princesa, hindi dahil sa lubos na pagkagalak, pero dahil sa sobrang bigat ng dibdib.

Bata palang ako alam ko na kung kanino ako ikakasal. Na sa oras na bubukas ang pinto ng simbahan, makikita ko syang naghihintay sakin.

Na sa bawat paghakbang ko maririnig ko ang magandang awiting mag papaiyak sa akin sa sobra saya, sa lubos na pagpapasalamat-dahil ito na ang lalaking pinakamamahal ko, ang makakasama ko Forevermore.

But now, looking at the man smiling and waiting for me, narealize kong pwedeng "Pangako Sayo" pero walang "Forevermore."

Hindi ko maibibigay kay Brix ang Forever pero ang Pangako ko sa kanya na sa Pilipinas ako magpapakasal para sa taong una at huli kong mamahalin, yun ang tinupad ko.

Viannei de Arcanghel mosque located in the heart of Niashin, where i am wearing my Driofy Lann creation wedding gown, a Yellow and Pink Roses as my bouquet. A one and a half inch heels shoe fromTreas Cardien.

And a Tiara, for them to know that i am now a real Niashin Queen.

One step closer to him, i close my eyes-his face is all i can see.

"My onetrue love...Matagal akong naghintay sa tamang pagkakataon hanggang sa huling beses pinanghawakan ko yun-umasa ako. Mahal kita na hindi kayang mawala dahil lamang sa isang karangyaang titulo na naka patong sa ulo ko. Kahit anong mangyari Mahal kita. Noon, ngayon at sa habang panahon."

"Please take care of my Princess, Prince Fren Presston. Maybe you could offer and give her that crown but when i see that you cant make her happy, i will take her even if your palace if made up of thousands of Bricks, even if you guard her with thousands of soldier. I cant still took her with me, cause you can never make the Father's Love surrender."

"I will, Sir." yumuko ng bahagya si Prince Fren sa harap namin ni Daddy.

"Be happy, Princess." my Dad kiss my forehead.

Tumulo ang luha ko.

"Be happy, even if this is not my Happiness? What is Happiness means to you people?!"

"My Lady?" Fren offer his hand to me.

This is it, Kate!

The wedding ceremony of Niashin was a little bit Long and Bored for me, ilang beses akong tiningnan at sinamaan ng tingin ng sakristan na katabi ni Minister Hurden ang nagkakasal samin.

Yumuko ako at pinagka abalahan ang kuko ko na bagong manicure. Ang cute ng black finger nails ko. Napangiti ako, halos magwala kasi kahapon ang Personal Julalay ko dahil Creamy white ang gusto nyang kulay ng kuko ko, e mas gusto ko ng Dark Ube, galit na galit sya at itatawag nya daw sa State Secretary to the Queen, pero noong inilabas ko ang aking Cellphone at idinial ang number ng Reyna at pinasagot ko sa kanya e namutla naman, kaya ayun muntik himatayin.