Part 23
"ဒါဆို ဦးက သားကိုယူမှာလား"
အသက် ငါးနှစ်အရွယ် ကလေးလေးရဲ့ မပီကလာ စကားလေးကြောင့် ဇုဏ်းမှင်သက်မိသွားသည်
"ဟာ..ဒေးဗစ်လေး လျှောက်မပြောရဘူးလေ သားကငယ်သေးတယ် နော်.. "
"ဒါဆို ကြီးလာရင်တော့ယူမယ်ပေါ့"
ဒီကလေး ကတကယ်အတတ်လေး...
"တော်ပြီ..လူကြီးကိုမနောက်ရဘူး သွား..မေမေစောင့်နေရမယ် မေမေ စိတ်ဆိုးရင် ဦးကူမပြောပေးဘူးနော်"
"ဟုတ်..ကဲ့..ပါ"
ဆူးပုတ်ပုတ်လေးပြောကာ ထွက်သွားသည့် ကလေးငယ်အားကြည့်ရင်း ဇုဏ်းပြုံးမိပါသည် ဒါလေးတွေက ဇုဏ်းရဲ့ တွယ်တာရာအသစ်လေးတွေ...
ဇုဏ်းက လွန်ခဲ့တဲ့ လေးလလောက်ကတည်းက ဒီမြို့လေးမှာအခြေချနေခဲ့သည်..
ချင်းပြည်နယ်က ကန်ပက်လက်မြို့ ဆိုတဲ့တောင်ပေါ်မြို့လေးတစ်မြို့ဖြစ်သည်...တာဝန်ကျရာနေရာလေးကို ပြောင်းရွှေ့ခဲ့ရပေမယ့် ထင်ထားသလိုတော့ အဆင်မပြေမဖြစ်ခဲ့ပါပေ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မေ့မရခဲ့ခြင်းမှလွဲ၍...
ရှုခင်းတွေလှတယ်..စိမ်းလန်းစိုပြေတယ်..ဒါပေမယ့် မင်းဆိုတဲ့ အရိပ်လေးလောက် မအေးမြခဲ့ဘူး...တိုက်ဆိုင်မှုတွေရှိတိုင်း မင်းကိုသတိရနေတုန်းပဲ..မဟုတ်ဘူး..တိုက်ဆိုင်အောင် ကိုယ်ကမှ ဖန်တီးချင်နေခဲ့တာဆိုရင် ပိုမှန်နေလိမ့်မလား...သတိရပါတယ်.. မင်းလေးအဆင်ပြေနေရဲ့လား..ဒီလိုတွေ ရွေးချယ်ခဲ့ပြီးမှ မင်းမပျော်နေရင် ကိုယ်တော့ သိပ်နာကျင်ရတော့မှာ...
"ကိုဇုဏ်း "
အတွေးတို့ လွန်နေခိုက် ကြားလိုက်ရသည့် အသံကြောင့် ဇုဏ်းလှည့်ကြည့်လိုက်သည် အပြုံးချိုချိုလေးနဲ့ ရပ်နေသူကတော့
"ညီ ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ "
"ဒေးလေး လွှတ်လိုက်တာ ကိုဇုဏ်း ဝမ်းနည်းနေတယ်လို့လည်း ဒေးကပြောနေတာ"
ဒေးဗစ်လေးနဲ့တော့ဟုတ်နေပါပြီ ငယ်သေးလို့သာပဲ သိပ်ကိုစကားတတ်နေပြီ
"ကိုယ် ဝမ်းနည်းမနေပါဘူး"
"အင်းပါ"
"ကိုယ် ညီ့ကိုအရမ်းကျေးဇူးတင်တယ် ကိုယ့်အတွက် အလုပ်မှာရော လူမှုရေးမှာပါ ကူညီပေးခဲ့တာတွေအတွက်"
YOU ARE READING
ရင်ဘတ်နွံမှာ ကျွံတဲ့ဆူး~(ရင္ဘတ္ႏြံမွာ ကြၽံတဲ့ဆူး~)
Romanceဆူး.... နစ်ဝင်အောင်စူး ရူးလောက်အောင်မူး...
