Afraid To Love (Matt Espinosa Fanfiction)

Bölüm-19-

Matt'in geldiğini gördüm.

"Daphne herşey yolunda mı ?"
"Bana partide ne olduğunu anlat Matt."

Biraz şaşırmış ve afallamış gözüküyordu.

"Kahretsin."

Hala konuşmasını bekliyordum. Aslında onu dinlemek istemiyordum. Ama eğer beklersem öfkemin dineceğinden korkuyordum. Ama bu sefer olmaz. Artık tek istediğim onu tamamen unutabilmek. Matt'i geri istemiyorum.

"Daphne, neden öyle yaptım bilmiyorum. Sanırım çok içmiştim. Onun kim olduğunu bile bilmiyorum."
"Matt , aslında seni neden dinliyorum bilmiyorum. Şuan söylediklerin hiçbir şey ifade etmiyor ne dersen de etmeyecek. Git burdan. Seni çağırarak hata yaptım."

Bana biraz daha yaklaştı. Eli koluma deydiği anda kolumu çektim.

"Daphne, seni seviyorum böyle bişeyin olması seni sevmediğimi göstermez. Seni herşeyden çok seviyorum. "

"Matt, anlamıyorsun. Sorun o kızı öpmüş olman değil. Benim buna ne kadar üzüleceğimi bile bile beni hiçe sayıp onu öpmen. Matt bunları yaptıktan sonra bana beni sevdiğini söyleyemezsin."

"Daphne düşünebilseydim bunlar olmazdı zaten."

"Zaten sana güvenerek çok büyük bir aptallık yaptım. Ama artık sana inanacak kadar aptal olduğumu sanma."

"Yapma."

"Beni hiç sevmedin zaten dimi."
Bişey diyecekmiş gibiydi ama o konuşmadan sözüme devam ediyordum.
"Bekle. Sen zaten aşık olamazdın. Seni dinlemeliydim. Böyle hareket etmemeliydim. Bana aşık olduğuna inanmamalıydım. Senin amacın zaman geçirmek dimi. Sen sevgiden ne anlarsın zaten. Korkağın tekisin."

"Hayır. Daphne seni seviyorum. Seni kandırmadım."

"Matt git burdan."

"Hayır seni burda böyle bırakamam. Bu halde olmaz."
Artık ağlıyordum.

Bana hafiften sarılmaya kalktım. Hayır. Böyle yapmasına izin vermemeliyim. Yalandı her şey.
Hemen kendimi geri çekip tekrar gitmesini söyledim.
Hala öylece duruyordu. Arkamı dönüp evime doğru yürümeye başladım. Berbat hissediyordum. Artık öyle sessiz ağlamıyordum daha şiddetliydi.
Çok değersiz hissediyordum. Bunların olmayacağına nasıl inandım.

Eve geldiğimde anahtarımı almadığımı hatırladım. Belki Beth hala içeridedir diye kapıyı çaldım.

Kapı açıldı.
Kısa bir süre Beth'in yüzüne öylece baktım. Sonra hemen bana sarıldı. Tekrar ağlamaya başladım. İstemiyordum. Ağlamak istemiyordum çok yıpranıp yoruluyordum çünkü ağlarken.
Bethany beni sakinleştirmek için bir şeyler söylüyordu.

"Daphne her şey geçecek."

Kollarından ayrılıp banyo yapmam gerektiğini söyledim ve odama çıktım. Üstündekileri çıkarıp banyoya girdim. Düşünmeyi bırakamıyordum. Bu sefer gerçekten kötü durumdaydım. Evet Beth burda yanımdaydı ama ben yalnızım. Ailem uzakta. Onlarla gitmedim , neden ? Matt yüzünden ama o ben ailemin yanındayken sadece 1 aylığına arkamdan başka bir kızla öpüşüyor. Düşündükçe ağlıyordum. Üzüntüden, sinirden, ve artık ne yapacağım düşüncesinden.

Çıkıp temiz kıyafetlerimi giydim. Biraz sonrada çıktığımı anlamış olan Bethany odaya geldi. Ben yatağıma girmiştim. Oda yatağıma oturdu.

"Daphne ne olur kendini çok üzme önemli şeyler değil bunlar."

Hafifçe kafamı salladım.
"Bu akşam bende seninle yatıcam."
Yatağım iki kişilikti yanımda yatabilirdi. Belki yanımda olması iyi olabilirdi ama ben yalnız kalmak istiyordum. Büyük ihtimalle gece arada duygu patlamaları yaşayacağım ve bunları görmesini istemiyorum. Ağlayıp onu rahatsız etmeyi de.