Z&U
ေငြမွင္ေရာင္တိမ္ေတြရဲ႕အနားသတ္မ်ဥ္းေစာင္းက အျပာေရာင္မိုးေကာင္းကင္ႀကီးဆိုရင္ ေသျခာေပါက္ ကင္ေဂ်ာင္ကုဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕အဆံုးအစြန္ကေန အစထိ ကင္နန္းဂြၽန္ဆိုတဲ့ ဒယ္ဒီကေနရာယူထားသည္။ မ်ိဳး႐ိုးကစလို႔ ဒယ္ဒီႏွင့္ပက္သက္တာေတြႀကီးမို႔ သူနဲ႔သက္ဆိုင္သည့္ အဆိုးအေကာင္း အေၾကာင္း ဒယ္ဒီ၏ပိုင္ဆိုင္မႈေတြႀကီးသာ။ ေျပာရမယ္ဆို သူက ဒယ္ဒီ့တစ္ဦးတည္း အတြက္သာ ျဖစ္တည္လာတဲ့ ေငြမွင္ေရာင္တိမ္စိုင္ လွလွေလးသာ ျဖစ္၏။ မိုးေကာင္းကင္ႀကီးက တိမ္စိုင္ေလးမ႐ွိရင္လည္း ျဖစ္ေပမဲ့ တိမ္စိုင္ေလးကေတာ့ ဟုတ္မေနခဲ့ဘူး...။
"ဘာလုပ္သင့္လဲ ဂ်ီမင္းေဟ်ာင္း"
"ငါလည္းမသိဘူး ကိုကိုႀကီးက အစကတည္းက စိတ္က သိတယ္မလား နည္းနည္းေလ ႀကီးက်ယ္တယ္ သူကေယာက္်ားေလးခ်င္း သေဘာမက်တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ကြာ ဟို.."
"ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္ အစကတည္းက ဒယ္ဒီက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဟ်ာင္းေလာက္ေတာင္မ စိတ္မဝင္စားခဲ့တာႀကီး တစ္ခါတစ္ေလၾကေတာ့ ဂ်ီမင္းေဟ်ာင္းျဖစ္ခ်င္တာ"
ဂ်ီမင္းမ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕က ေဂ်ာင္ကုကို ႀကိမ္ဆဲလိုက္ခ်င္ေသာ္ျငား စိတ္သာေလ်ာ့ထားရသည္။ ကိုကိုႀကီးက မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံႏိုင္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ခဲ့ရလဲ။ ဒါကိုမသိပဲ ဒင္းက....ဟူး ေတာ္ပါၿပီ။
"ငါနဲ႔ကိုကိုႀကီးက သိတဲ့အတိုင္းေလ ငါကပြင့္ပြင့္လင္းလင္း႐ွိတယ္ေလ မင္းကသာ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္နဲ႔ လိုခ်င္ရင္ ဒါလိုခ်င္တယ္ လုပ္ခ်င္ရင္ လုပ္ခ်င္တယ္ ေျပာခဲ့ပါလား ခုမဖီလ္းျပမေနနဲ႔"
"အင္း"
ေက်ာင္းေနာက္မက်ရဘူးဆိုတဲ့ ဒယ္ဒီ့စည္းကမ္းခ်က္ကို ခ်ိဳးဖ်တ္ကာ ေဂ်ာင္ကုေက်ာင္းေခါင္မိုးထပ္တြင္ ဂ်ီမင္းႏွင့္ အေဆြးဇာတ္ခင္းေနဆဲ။ အိမ္ၾကရင္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ သူအ႐ိုက္ခံရေလာက္သည္။ နာေပမဲ့လည္း ဒီလိုမွ ဒယ္ဒီ့ဆီက ဂ႐ုစိုက္မႈကို ရ႐ွိေတာ့ အနည္းႏွင့္အမ်ား ေကာင္းသလိုရယ္။
"ငါတို႔ျပန္ရေအာင္ ေဂ်ာင္ကု What the.... ? ၆ နာရီထိုးေတာ့မယ္ ေဂ်ာင္ကု ငါတို႔ေသလိမ့္မယ္ မင္းကိုကိုႀကီးကို မေၾကာက္ေပမဲ့ ငါေၾကာက္တယ္ ငါျပန္ၿပီ"
