"ဆောင်းဟွန်း"
"ဗျာ.."
"ဆောင်းဟွန်းတကယ်ပဲ အသက်မရှင်ချင်တော့ဘူးလား။"
"ဘာလို့လဲ။"
"ဖြေသာဖြေစမ်းပါဗျာ။"
"အင်း...မရှင်ချင်တော့ဘူး။"
"တကယ်ကြီးလား...."
ဆောနူးရဲ့အသံက ဆွေးမြေ့သွားလေရဲ့။ ဘာကြောင့်ပါလိမ့်။ ပျော်ရွှင်မှုတွေပဲ ထိုက်တန်တဲ့ ကောင်ငယ်လေးက ကျွန်တော်ကြောင့် ဝမ်းနည်းသွားပြီလား။
"ဘာလို့လဲ။"
"ဆောင်းဟွန်းမသိပါဘူးဗျာ.."
"သိရင် သိမှာပေါ့..ပြောပြလေ.."
"ပြောဖို့ အရမ်းခက်ခဲတဲ့ စကားဗျ။ သိရဲ့လား။"
"မသိဘူးလေ...ပြောပြမှ သိမှာပေါ့။"
"အာ...မပြောဘူး။"
"ပြောပါ။ နော်..နော်..နော်.."
"အာာ...ဆောင်းဟွန်းကို ချစ်မိနေလို့! ဟုတ်ပြီလား! အဲဒါ ဆောင်းဟွန်း အဖြေပြန်ပေးအုန်း!"
အရင်က အရူးအမူးချစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ကောင်လေးက သူ့ကို ချစ်ခွင့်လာပန်နေတာတဲ့လေ။
"အင်း..စဥ်းစားကြည့်မယ်။"
"ကျွန်တော် ဆောင်းဟွန်းအပေါ် ကောင်းပေးပါ့မယ်။ ကျွန်တော် ချစ်သူကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်ပေးမှာပါ။"
"ဖြစ်မှာပါ။"
"ဒါပေမယ့်...ဆောင်းဟွန်းကျွန်တော့်ကို မချစ်ဘူးမလား.....
ကျွန်တော်က ဆောင်းဟွန်းလို ထက်မြက်တဲ့ လူတစ်ယောက်မဟုတ်ပေမယ့် အချစ်ကို နားလည်ပါတယ်။"
"အင်း...အရာအားလုံးက ကလေးလေးထင်သလို မရိုးရှင်းဘူး ကလေးလေးရဲ့။"
"ဆိုတော့..ကျွန်တော်အခု အငြင်းခံလိုက်ရတာပေါ့။"
"မဟုတ်ပါဘူး။"
"ဒါဆိုဘာလဲ။ ချစ်ရင်ချစ်တယ် မချစ်ရင် မချစ်ဘူး မြန်မြန်ပြောပါ!"
"ချစ်တယ် ဆောနူး။ အများကြီးချစ်တယ်။ ဆောနူး ကျွန်တော့်ကို မသိခင်၊ သတိမထားမိခင်ကတည်းက ချစ်မိနေခဲ့တာ။"
YOU ARE READING
Soul Under The Cherry Tree | Sunsun |
Fanfictionဝိညာဥ်တွေက တကယ်ရှိတာလား။ အင်း အဲ့မေးခွန်းကို ကျွန်တော် ဖြေရခက်လိမ့်မယ်။ ကျွန်တော်စွဲလမ်းနေတဲ့သူက ဝိညာဥ်လိုလို နတ်ဘုံက ဆင်းသက်လာတဲ့ နတ်သားလေးတစ်ပါးလိုလိုနဲ့ အပြစ်အနာအဆာမရှိအောင် ချောမောသူပါလေ။ စကားလည်း တစ်ခါမှ မပြောဖူးပေမယ့် တစ်ခါမြ...
