"ဟေ့ကောင် ကင်မ်ဆောနူး"
ဖုန်းကိုယ်စီ နှိပ်နေရင်း ဂျောင်ဝန်းမှ စကားစပြောသည်။
"ဟေ။"
"မင်း အခန်းငှားဖို့ ရှာနေတာမလား။"
"အေ့လေ။ ဘာလဲ။ မင်းရှာလို့တွေ့ပြီလား။"
"မဟုတ်ဘူးကွ။ ငါ့ကိုကိုဂျေးက လုံးချင်းအိမ်တစ်လုံး ငှားထားတယ်တဲ့။"
"အေ့လေ။ သူငှားတာဘာဖြစ်လို့။"
"မင်းကလည်း။ အရိပ်ပြရင် အကောင်မမြင်ဘူး။ ငါတို့သူ့ဆီမှာ သွားနေလို့ရတာပဲ။"
"ဟာ။ မင်းကနေလို့ရတယ်။ ငါကမရဘူးလေ။ ငါနဲ့သူနဲ့က ဘာမှလည်း မဆိုင်ပဲနဲ့ ငါက ဘာလို့ သူငှားတဲ့အိမ်မှာ တက်နေရမှာတုန်း။"
ဂျေးဟျောင်းနှင့် ကျွန်တော်က အခုမှ အပြင်မှာ ဆုံဖူးသည် မဟုတ်ပါသလား။ ၂ မိနစ်ပြည့်အောင်တောင် မတွေ့ဖူးသည့် ကိစ္စကို အဘယ်ကိစ္စကြောင့် ကျွန်တော်က သူငှားသည့်အိမ်ပေါ် တက်နေရမည်နည်း။ မျက်နှာပြောင်လွန်းရာကျသည်။
"အာ။ မင်းက ငါ့သူငယ်ချင်းပဲဥစ္စာ။ ငါ့ကိုကိုဂျေးက ငါနဲ့ပတ်သတ်တာမှန်သမျှ အားလုံးမြတ်နိုးတယ်တဲ့။ ပြီးတော့ ဘယ်တော့မှ ငြိုငြင်မှာမဟုတ်ဘူးတဲ့လေ။ ဆိုတော့ ငါနဲ့မင်းနဲ့ကလည်း ပတ်သတ်နေတော့ မင်းကိုလည်း မြတ်နိုးတဲ့သဘောပေါ့။"
"အယ်။ မင်းဟာက ဟုတ်ရောဟုတ်လို့လား။"
"မင်းစကားကြီးကလည်း။ မသိရင်ငါကပလေးဂရောင်းကြီး ကျနေတာပဲ။"
"မဟုတ်ဘူးလေ။ ငါနေလို့ရတာသေချာလို့လား မေးတာ။ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့။ ကတ်မောင်းတိန်းပဲ။"
"ရတယ်။ မရလည်းရတယ်။ ရလည်းရတယ်။"
"ဘယ်ဂြိုဟ်ပေါ်ကစကားတွေလဲ။ တစ်ယောက်ယောက်ဘာသာပြန်ပေးကြပါ။"
"မရလည်းရတယ် ရလည်းရတယ်ဆိုတာက။ ငါ့ကိုကိုက ငါ့ကိုဘယ်လောက်ချစ်တယ်၊ ဘယ်လောက်မြတ်နိုးတယ်၊ ဘယ်လောက်တန်ဖိုးထားတယ်၊ ဘယ်လောက်အလိုလိုက်တယ်ဆိုတာကို ဖော်ပြတာကွဲ့ ဆင်ဂယ်လေးရဲ့။"
YOU ARE READING
Soul Under The Cherry Tree | Sunsun |
Fanfictionဝိညာဥ်တွေက တကယ်ရှိတာလား။ အင်း အဲ့မေးခွန်းကို ကျွန်တော် ဖြေရခက်လိမ့်မယ်။ ကျွန်တော်စွဲလမ်းနေတဲ့သူက ဝိညာဥ်လိုလို နတ်ဘုံက ဆင်းသက်လာတဲ့ နတ်သားလေးတစ်ပါးလိုလိုနဲ့ အပြစ်အနာအဆာမရှိအောင် ချောမောသူပါလေ။ စကားလည်း တစ်ခါမှ မပြောဖူးပေမယ့် တစ်ခါမြ...
