stacy's brother • taegyu

10

dik dur karabas

yeonjun: taehyun seni öldürücem
cabuk buraya bak
neredesin

soobin: yeonjun sakin ol bi

yeonjun: sen karısma soobin

taehyun: noluyo

yeonjun: yine o les yuvası bara gittin dimi

taehyun: nereden ögrendin|
hayır dersem inanıcak mısın

yeonjun: sana kırk kere su sacma yerden uzak dur basına is acıcaksın dedim

taehyun: yeonjun halim yok
sonra yapsak bu konusmayı

yeonjun: eve git

taehyun: cocuk muyum ben azıcık icer kalkarım

yeonjun: taehyun orada her boku döndürüyolar endiseleniyorum senin icin
eve dön

taehyun: yeonjun

yeonjun: eve dön yoksa kötü olur

taehyun: tamam
iyi amk
dönücem

yeonjun: bes dakika sonra görüntülü arayacagım
ona göre

taehyun: ruh hastası

yeonjun: <3

**

"Öyle oldu yani Kieran." Tırnağına sürdüğü simli ojeye baktı ve sanki karşısında gerçek biri varmış gibi posterine göz kırptı. Bu günü kişisel bakım ve Kieran'la dedikodu günü ilan ettiği için saatlerdir odasındaydı ve evdeki kimseyle düzgünce görüşmemişti. Okuldan geldiği gibi yemeğini alıp odasına çıkmış, önüne gelen ilk klasik parçayı açmış ve kendini yatağına atmıştı. Ancak şu an evde yankılanan şarkı klasik bir şeyler olmaktan çok uzaktaydı.

"Beomgyu şunu kıs demekten gına geldi!" Annesi kapıyı yumruklayarak bağırdığında korkup sıçradı ve yere düşmek üzere olan ojesini yakaladı. "Az daha çocuğumun katili oluyordun anne." Karşılık olarak kendisi de bağırdı ve annesinin dediğini yaparak uzanıp müziği kıstı. Müziğin kısılmasıyla annesi kapısını açtı ve çatık kaşlarıyla Beomgyu'yu süzdü.

"Ne var?"
"Yine benim ojemi mi çaldın?"
"Evet güzel olmuş mu?" ellerini annesine doğru uzatıp parmaklarını oynattı. "Babanın aldığı yeşil ojeye ne oldu?" dudaklarını ısırdı ve gözlerini kaçırdı. "Haerin üzerine oturdu ve kapağı kırıldı." annesi böyle bir cevaba hazır olmadığı için kaşları havalandı ve anlamadığı her halinden belli olan bakışlarla oğluna baktı. "Beni korkutuyorsunuz."
"Taylor şarkının en güzel yerindeyken odama daldın hiç hoş değil." annesi göz devirdi. "Kraliçeye sakın bir daha göz devirme."
"Gecenin bir yarısı oldu Beomgyu uyu artık."

Beomgyu duymuyor gibi yaptı ve eliyle kulaklarını kapattı. "Kieran annem ne diyor duyuyor musun? Ben duyamıyorum." yeniden posterine bakarak konuştuğunda annesi oflayarak uzanıp yanağından öptü ve gülümseyerek odasından çıktı. Annesini seviyordu çünkü Beomgyu ne kadar saçma şeyler yaparsa yapsın garipsemiyordu. Aksine oğluna uyuyor ve onunla beraber saçmalıyordu. Babası da öyleydi. Evde kimse onu olduğu kişi yüzünden yargılamaz ya da azarlamazdı. Hepsi ona ayak uydurur ve birlikte eğlenirlerdi. Beomgyu bu yüzden kendini dünyanın en şanslı insanı gibi hissediyordu.