အရှိန်ပြင်းစွာမောင်းနင်းလာသောဆိုင်ကယ်စက်သံက အိမ်တစ်အိမ်ရှေ့ အရောက်၌တိခနက် ရပ်ကျသွားသည်။
ကပ်စီးစီးဖြစ်နေသော သွေးစများသည်လက်ဖမိုးပြင်၌ပေပွနေကာ ခက်ထန်နေသောမျက်နှာဖုံးကိုခွာချကာနူးညံ့သွား သည့်မျက်နှာ။
ကျောပြင်ကျယ်တစ်ချပ်အားမြင်မှ ဒီလူဟာစိတ်အေးရသလို။
တစ်မျိုးတစ်ဖုံအကျိုးသက်ရောက်သော ဒေါသပြေဆေးသည်.."သူပြန်လာပြီ နမ်ဂျွန်း"
ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကို လက်မှချကာမျက်ခုံးပင့်၍ လှည့်ကြည့်လာရင်း ပြုံးယောင်သန်းနေသည့် နှုတ်ခမ်းပါးတွေက အေးချမ်းသည်။
"ဘယ်သူလဲ"
"ကင်မ်ထယ်ယောင်း"
နာမည်ကိုတစ်ခါရွတ်ရတိုင်း နှလုံးသားကတစ်ခါနာပြန်သည်။
နေသားကျသွားပြီဖြစ်တဲ့ခံစားချက်တွေကို သူကတုတ်တစ်ချောင်းနဲ့လာမွှေနေသလို။"ကင်မ်ထယ်ယောင်း??"
နမ်ဂျွန်းမျက်လုံးတွေကျယ်သွားသည်။
နှစ်တွေအတော်ကြာမှ ဟိုဆော့ဆီကဒီနာမည်ထပ်ထွက်လာတာဖြစ်သောကြောင့်ပင်။အမြဲတမ်းသူ့ရှေ့အော်ကာငိုနေတတ်သည့်မျက်ဝန်းပြာတွေ။
"ထယ်"ဆိုသည့် အမည်နာမအား ပါးစပ်မှမချ ပြောကာ ဂေဟာမှာတောင်ထိန်းမရပြုမရဖြစ်ခဲ့သေးတာ။
အချင်းချင်းသိကျွမ်းအချိန်မှစ ခုထိ တစ်ဖြည်းဖြည်းပြောင်းလဲလာတဲ့ဟိုဆော့စိတ်ကိုသူသိသည်။ခုလည်း တွေတွေကြီးထိုင်ကာ စကားထပ်ပြောမလာတော့ပေ။
"ခုသူ့ဆီကထွက်ပြေးလာခဲ့တာပေါ့"
"ငါသူ့မျက်နှာကိုမမြင်ချင်ဘူးကွာ... အဲ့ကြောင့်"
"မင်းသူ့ကိုချစ်နေသေးတာလား"
"မေ့ပြစ်ထားတာ"
"အေးပါ ငါဒီလောက်ဆိုနားလည်ပါပြီ "
"ငါအိမ်မပြန်ချင်တော့ဘူး ဂျွန်း ငါ့ကိုခေါက်ဆွဲပြုတ် ကျွေးပါ့လား"
"မကျွေးဘူး"
ဟိုဆော့ကအပြောင်းအလဲမြန်တတ်သေးသည်။
မျက်လုံးတွေကိုဝိုင်းကာ မကြာခင်ငိုတော့မည့်မျက်နှာပေးဖြင့် လုပ်နေပုံက နည်းနည်းမှချစ်စရာမကောင်းပေ။
YOU ARE READING
Gardener of Little Blue Flower
Romansaတစ်ခါကဥယျာဉ်မှူးနဲ့ ပန်းပြာလေးတို့ရဲ့ပုံပြင်လေးရှိသတဲ့...။ တစ္ခါကဉယ်ာဥ္မႉးနဲ႕ ပန္းျပာေလးတို႔ရဲ႕ပုံျပင္ေလးရွိသတဲ့...။ by Lixfe_Agusvin & J