patrzę w odbicie szkła.
nie poznaję twarzy z lustra.
nie czuję szczęścia kiedy
maluję biały papier.
choć nie dbam już co mówią,
chyba tracę to, kim chcę być w życiu.
kim jestem? czy mam jakiś cel?
czyś ze mnie dumny? nie wiem czemu, ale wątpię...
pragnąć mi nie wolno wolności,
a pomagać tylko tym, którzy są dobrzy.
całkiem to sprzeczne z moim sercem,
ale cóż - nie wiem, co zrobić mogę jeszcze.
szczerze wszystkim się przyznaję,
żem zmęczona, że się poddaję.
niech sami niosą swe bagaże.
może ze mnie słabeusz i tchórz.
ale walczyłam przez wszystkie szesnaście burz.
chcę już opuścić swoje straże.
~ "i wish i could tell someone everything."
- anonim
CZYTASZ
poeci nie płaczą
Poésiezbiór wierszy o drastycznej, trudnej i czasem 16+ tematyce. jeśli jesteś wrażliwy, nie wchodź! nie chcę potęgować niczyich uczuć, nie chcę, żeby przez ten zbiór ktoś wpadł w niezdrowe nawyki. jeśli potrzebujesz pomocy - SIĘGNIJ po nią. autorka ROMAN...
