Łzy już nic nie są warte.
Na brudny, błękitny dywanik.
Bezszelestnie spadają
Z tylko cichym oddechem.
Nie wiem - to łzy? czy woda?
Mieszają się na posadzce.
I tylko Mała siedzi skulona,
Nie wie co zrobiła źle...?
Za mało była miła? Za mało dobra?
Nie dość pracowita lub pomocna?
Może jeszcze za mało kocha?
Czemu wciąż jest niewystarczająca?
Boli tę Małą każdy dzień.
Choć z Małej robi się Duża...
Ale nikt tego nie widzi,
Więc tak sobie siedzi; taka smutna.
~ "i'm scared this is all i will ever be"
- anonim
CZYTASZ
poeci nie płaczą
Poëziezbiór wierszy o drastycznej, trudnej i czasem 16+ tematyce. jeśli jesteś wrażliwy, nie wchodź! nie chcę potęgować niczyich uczuć, nie chcę, żeby przez ten zbiór ktoś wpadł w niezdrowe nawyki. jeśli potrzebujesz pomocy - SIĘGNIJ po nią. autorka ROMAN...
