Μy Unexpected

Κεφάλαιο 2

Eιναι ακομα ενα Παρασκευγίατικο ζεστο πρωινο... Ανοιξα τα ματια μου.. η ωρα εδειχνε 7... Σηκώθηκα απο το κρεββατι σχεδόν με το ζορι.. Οχι.. οχι δεν μου άρεσε με τιποτα να ξυπνάω τόσο νωρις αλλα επρεπε... Μπηκα στο μπανιο και επλυνα το προσωπο μου.. μαζεψα επανω τις ξανθές μακρυες μπουκλες μου... Φορεσα την ρομπα μου και βγηκα απο το πολυτελές δωματιο μου... Διέσχησα τον διαδρομο και ανοιξα την πορτα σιγα σιγα... Πλησιασα το μεγαλο κρεββατι και γονάτισα.. ειδα την Κειτ να κοιμαται.. Ηταν τόσο ομορφη οταν κοιμόταν. κατι τέτοιες στιγμές δεν μου πηγαινε η καρδια με τιποτα να την ξυπνησω αλλα δεν γινοταν αλλιως... Την χαιδεψα στα καστανά μαλλια της και την σκεπασα. ειχε ακομα λιγη ωρα μεχρι αν την σηκωσω για να παρουμε το δρόμο για το σχολείο της.. 

Βγηκα απο το δωματιο μισοκλείνοντας την πορτα και κατέβηκα στο μεγαλο σαλόνι.. το διέσχισα και μπηκα στην κουζινα.. εκει ηταν οι δυο υπηρέτριες που ειχα.. με καλημέρισαν ευγενικα ζητώντας μου την αδεια για να πανε να τακτοποιήσουν την κρεββατοκαμαρα μου αλλα αρνηθηκα τους ειπα ότι για 3 μερες ξεκινωντας απο σημερα ηταν ελευθερες.. με ευχαρίστησαν και εφυγαν σαν αστραπη.. Ανοιξα το ψυγειο και αρχισα να βγαζω απο μεσα μερικα υλικα για να φτιαξω η ιδια το πρωινο... Εφτιαξα το γαλα της μικρης μου. η καφετιερα ειχε ηδη μεσα καφε.. αλοιψα σε φρυγανιες μερέντα και τυληξα σε ενα πολυμπαγκ τα κρουασανακια με μερέντα της Κειτ.. εφτιαξα το τσαντάκι της για το νηπειαγωγειο.. Κοιταξα την ωρα στο ρολόι της κουζινας.. Γαμωτο η ωρα ηταν ηδη 8.. 

Ετρεξα στο δωματιο μου να ντυθω βιαστικα... εβαλα μια προχειρη φορμα και αθλητικα και πηγα να ξυπνησω τον αγγελο μου... Μπηκα και παλι στο δωματιο της και χαμογέλασα καθως την κοιτουσα που κοιμόταν... ηταν πραγματικα πανεμορφη.. Πλησιασα και χαιδεψα τα μαλλακια της...

"Κειτ μωρό μου ξυπνα..." ειπα χαμηλόφωνα να μην την τρομάξω.. δεν ηθελα.. εκεινη ομως δεν κουνηθηκε.. συνεχισα στον ιδιο ρυθμο ως που κουνισε αρνητικα το κεφαλακι της...

"Δεν θελω να σηκωθω μανουλα.. νυστάζω"  ειπε γκρινιαρικα.. σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση θα την σηκωνα στην αγκαλια μου κοιμησμένη και θα χωνομασταν κατω απο τα σκεπασματα μου αλλα δεν γινόταν ειχα φωτογραφιση...

"Ελα μωρο μου πρέπει.. εχεις σχολειο" της ειπα γλυκα και την γαργάλισα.. αυτο ειχε ως αποτέλεσμα να ανοιξει τα καταπράσινα ματακια της και να με κοιτάξει.. συνεχισα να την γαργαλάω και αρχισε να γελαει δυνατα.. ο ηχος απο το γέλιο της ηταν αυτο που μου εδινε ζωη...