Μy Unexpected

Κεφάλαιο 10

Εddie

 Μετρουσα αρκετές μερες που εμενα στο σπιτι της Chloe μαζι με εκεινη και την κορη της.. Οφειλω να ομολογήσω πως επιτέλους ενιωθα σαν κανονικος ανθρωπος.. ζουσα και γω για λιγο φυσιολογικα.. δεν ειχα διαρκώς πισω μου τους παπαρατσι να με κινηγουν... Εβλεπα μια αλλη Chloe ειχε ωριμάσει απιστευτα πολυ και κατι που δεν θα πιστευα ακομα κι αν μου το ελεγαν ηταν οτι ειχε μετατραπει σε μια θαυμάσια μητέρα...Πραγματικα την θαυμαζα.. ειχε παψει να ασχολείται μονο με τον τυπο, τα περιοδικα και τα πλουτη.. εβλεπα πως πανω απο την κορη της δεν εμπαινε κανεις.. αυτο οφειλω να πω με ειχε εντυπωσιασει αρκετα δεδομένου του οτι η Chloe δεν δισταζε να θυσιασει ακομα και την ζωη της για λίγη ωρα στην δημοσιότητα και για μια ζωη στα πλουτη... 

 Δεν μπορουσα εκτος απο ολα τα αλλα να παραβλέψω οτι η μητροτιτα την ειχε ομορφυνει ακομα περισσοτερο την ειχε κανει πιο λαμπερη και ακομα πιο σικάτη. ναι ειχε παρει κιλά αλλα δεν εμοιαζε να την νοιάζει και ιδιαιτερα.. αναρωτιέμαι που να βρισκόταν η Chloe Carter που εγω γνωρισα και ερωτευτηκα καποτε... Αραγε υπήρχε ακομα καπου μεσα της η την αφησε εκει? στο L.A και την εγκατέλειψε? η μηπως αυτη ηταν απο την αρχη απλα φοβοταν να το δειξει? Ημουν αρκετα προβληματισμένος με την ολη κατάσταση αλλα δεν μπορουσα να μην παραδεχτω οτι αυτες οι μερες που εμενα εδω ηταν μακρα οι καλυτερες τις ζωης μου...

 Και τοτε συνηδητοποίησα τι πραγματικα ηθελα απο την ζωη μου.. Ουτε καριερα, ουτε βιλλες ουτε τιποτα.. Ηθελα απλα να μοιράζομαι στιγμές.. να εχω την δικη μου οικογένεια.. Τι σημασια εχουν τα πλουτη αν εισαι μονος? τα χρηματα αγοράζουν πολλα οχι ομως την ευτυχια και τις αναμνησεις... Και εδω ειχα δημιουργίσει ευτυχισμένες στιγμες..Επαιζα με την κορη της.. ηταν ενα τριςχαριστωμένο κοριτσάκι που χαμογελουσε σχεδον συνέχεια.. ηταν τοσο ομορφη και ειχε παρει τα ματια της μαμας της.. Ποιος ηλιθιος μπορουσε να αφησει εναν τετοιο αγγελο? 

Ηταν πραγματικα υπέροχη και τοσο ησυχη.. δεν ενοχλουσε.. μαλλον η Chloe ειχε κανει υπέροχη δουλεια σαν μητέρα.. ειχε πετυχει... Ομως κι εκεινη ηταν τοσο ωριμη τοσο αλλαγμένη... Πφφ δεν μπορουσε να ξεκολλησει απο το μυαλο μου... αυτες οι δυο ειχαν γινει η αιτία να αναθεωρησω τι πραγματικα ηθελα απο την ζωη μου.. ειπα λοιπον να τραβηξω τις διακοπές μου λιγο παραπανω.. θα επαιρνα τον μανατζερ μου να του ανακοινωσω το διαλλειμα μου.. ετσι θα ειχα περισσοτερο χρονο να περασω τοσο με εκεινη οσο καιμε την μικρη.. η παρέα της μου εκανε καλο.. Η αληθεια ειναι πως μετα τον χωρισμο μου απο την Loren ειχα μεινει μονος.. δεν ηθελα καμμια γυναικα.. ηθελα να αφοσιωθω στην μουσικη.. 

Εδω ομως κατάλαβα πως χρειάζομαι την συντροφια μιας γυναίκας.. μια φραση της που μου ειπε αποψε γυρνουσε συνεχως στο μυαλο μου..."Δυο γυναίκες γνωρισες και οι δυο σε κατέστρεψαν" ισως να ειχε δικιο σ αυτο ισως ομως και οχι... 

 Ειχαμε γυρισει απο μια αρκετα κουραστικη μερα με την μικρη.. Απο το πρωι στον δρόμο και εμοιαζε ακουραστη να το απολαμβάνει και μαζι της και γω.. κουράστηκε πια μονο απο το εξαντλητικο παιχνιδι με τις φιλες της στον παιδότοπο.. αφου η Chloe την εβαλε για υπνο αρχισαμε την αναδρωμη για το παρελθόν.. θυμομασταν στιγμες με φωτα χαμηλωμένα και καλο κοκκινο κρασι...Γελουσαμε κουβεντιάζαμε, λιγο το κρασι λιγο οι αναμνησεις λιγο η ατμοσφαιρα μου εδωσαν την δικαιολογία να να την φιλησω μετα απο 5 ολοκληρα χρονια.. ναιι ηθελα αυτο το φιλι οσο τιποτα.. τα χειλη της ηταν παντα απλα και με την ιδια γευση της φραουλας.. το δερμα της που ενιωσα ανεπαισθητα στα δαχτυλα μου ηταν παντα απαλο/.. Ανταποκρίθηκε στο φιλι μου σαν να το ηθελε κι εκεινη οσο εγω αν οχι περισσοτερο...Ναιι μπορω να πω πως μου ειχε λειψει...μου ειχε λειψει πολυ... νομιζω πως ακομα ημουν ερωτευμενος μαζι της παρα τα σκηνικα που ειχαν γινει.. 

Ειχα ομως ωριμασει και ειχα ξεπεράσει και τις πιο δυσκολες καταστάσεις.. Δεν θα πω ψεμματα και την Loren ειχα αγαπησει αλλα η Chloe ηταν ο πρωτος ο μεγαλος μου ερωτας... Οταν διακοψαμε το φιλι ενιωθα παραξενα... η καρδια μου χτυπουσε δυνατα και ενιωσα τρομερα αμηχανα.. οπως κι εκεινη αν και εκανε φιλοτημες προσπάθειες να αισθανθει πολυ πιο ανετα.... Εν τέλη γεματος αμηχανια την καληνυχτισα και ανεβηκα να ξαπλωσω.. επρεπε να ξεδιαλυνω μεσα μου τι νιωθω για εκεινη και μετα να της μιλησω ξεκαθαρα.. δεν ηταν μονη για να τις δινω ελπίδες ειχε ενα παιδι μαζι της και επρεπε να νιωθω σιγουρος οτι μπορω να ανταποκριθω στις ευθυνες που ειχε η μικρη αν και βαθεια μεσα μου ηθελα να ειναι δικο μου αυτο το παιδι.. ετσι θα ειχα μια ευκαιρία να πλησιασω την Chloe να μην διστάζω.. να εχει εκεινη εναν συζυγο να την φροντιζει και η μικρη ενα πατέρα να την αγαπαει... Εκλεισα τα ματια και κατάφερα να αποκοιμηθω... περιμενωντας με αγωνια την επομενη μερα να ξημερωσει..