bela :: féligami [texting]

Bölüm 17: Dondurma

"Bela adlı kişiden 3 mesajınız var."

Bela:
Kagami:(
cok mutsuzum
Keske ölseydim..

Siz:
Evet, keşke ölseydin dünyadaki oksijen israfı azalırdı.

Bela:
Peki...

-Bela kişisi çevrimdışı.-

Siz:
Oh, ciddi değildim.
Félix?
Ah gittin mi?
İntihar denemeleri mi yapıyorsun?
Kolay gelsin jwhdkcksk<3

...

O konuşmadan beri aradan üç gün geçmişti ve Félix mesaja cevap vermek bir yana dursun mesaja bakmamıştı bile. Etrafımda Félix gibi bir faktörün olmaması beni o kadar mutlu ediyordu ki. Açıkçası böyle hissettiğim için bazen suçlu hissettsem de umrumda değildi. Mesajlar, garip buluşmalar yoktu. Sessiz eski hayatıma geri dönmüştüm.

Ancak bir şeyi fark etmiştim ki artık aynaya baktığımda gülüşümü göremiyordum. İtiraf etmek gerekirse cidden eğleniyordum onun yanında. Ah, bilmiyorum...

Belki de mesaj atmalıyımdır?

Hayır, bence ondan uzak durmalı ve kafamı toparlamalıydım. Eskrim dersime odaklanmam lazım evet. Boş ver Félix'i. Félix'miş hah ne gereksiz.

Ama gülmek de istiyordum. Yani Félix'i mi istiyordum? Hayır, hayır kesinlikle saçmalıyorsun Kagami.

Marinette ile de eğlenebilirdim. Adrien vardı. Félix'e ihtiyacım yoktu. Komodinin üzerinde duran telefonu elime aldım. Marinette'e mesaj attım. Daha doğrusu denedim.

Siz:
Selam Marinette//

Çok mu resmi ya?

Selam tatlım//

Hiç benlik değil, tatlım ne?

Merhaba//

İyice saçmaladım.

Oflayarak telefonu yerine geri bıraktım. Yatağa bağdaş kurarak oturduğumda bakışlarım pencereden dışarı kaydı. Dışarı mı çıksaydım ki? Ayağa kalktım ve üzerime bir kot ceket geçirdim. Çantamı alıp aşağı indim. Annem içerdeydi, şu an çıkabilirdim. Sessizce kapıyı açtım ve evden çıktım.

Soğuk havadan derin bir nefesi içine çektiğimde telefonuma bir mesaj gelmişti.

Marinette:
Selam, Kagami!
Ne yazıyor, siliyorsun?
Bir sorun mu var?

"Ne?" Seslice verdiğim tepkiyi boş verip hızlıca bir mesaj yazdım.

Siz:
Uhm, ben buluşmak yazacaktım sonra yeterince meşgul olduğunu düşündüm yazmadım.

"Ben çok müsaitim."

Yakınımda hissettiğim nefes ile kafamı kaldırdım. Ses tanıdıktı. Ah, Félix.

"Ben değilim." diyerek arkamı döndüm bir adım atacaktım ki Félix beni kolumdan yakaladı. "Yok, baya müsait görünüyorsun ya." dedi ve sırıttı. Omuz silktim.

"Ulan kızım çok kötüsün." dedi kaşlarını çatarak.

"Benim gibi birine öl dedin, çok kırıldım bak..." Dudak büzdü.

"Git, senle uğraşmak istemiyorum." dedim kolumu ondan kurtararak sinirle bir adım attım. Peşimden koşarak kolunu omzuma attı. "Ya arkadaş bırak beni." dedim öfkeyle onu itekledim.

Durdu. Yüzümü inceledi, kaşlarını çattı. "Kagami?" diye sordu şaşkınlıkla.

"Ne?" dedim kollarımı göğsümde bağlayarak.