pekala.

16 1 0
                                    

diğerlerinin elini daldırdığı şeker kasesi benimkinin sığamayacağı kadar ufaktı.
ben de herkes alana kadar bekledim.

düştüğüm yerden kalkmak istedim ,
ama gücümü toplayamadan kök saldım.

ne istedim de alabildim ki şu zamana kadar ?
geride bırakılmadığım tek bir an oldu mu hayatımda ?

pekala ben kendi kendimi iyileştirdim.
ve bir kez daha göz ardı edildim.
ve bir kez daha.
pekala.

pekala , bir kez daha iyileşeceğim.
ancak bu sefer benliğimden parça parça dağıtacağım diğerlerine.
kopardığım her parça hızlıca iyileşecek.

böylece en çok şeker benim olacak, her daim.

the poetry of distressHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin