the poetry of distress

öldüreceğim.

hiçbir şey yazacak mecalim bile yok.
tavanı seyrediyorum fiziksel bir düşüş hissederken.
yavaş yavaş kendime çekiyorum bacaklarımı, gözlerim yanıyor nedense.
midem altüst oldu, tüylerim diken diken.
nasıl bu konuma düşebildim ?
derhal sıyrılıp atmak için ne yapabilirim ?
dibime kadar battım kıskançlığıma.
gözüm döndü sanki, net göremiyorum.
hiçbir şey düşünemiyorum, neler oluyor bana ?
bir şeyleri bozmuş olabilir miyim ?
sanmıyorum.
sadece daha önce hiç hissetmediğim şeyler hissediyorum.
kalbimdeki boşluk daha da büyüyor sanki.
uzaktan izliyorum.
susuyorum.
elimden hiçbir şey gelmez.
belki gelir, gelse de değmez.
bu histen hiç hoşlanmadım.

öldüreceğim.