the poetry of distress

bölüm 2

son pişmanlığın fayda etmedi.
sarabilirdin geri, fakat vakit doldu şimdi.
hiçbir şey değişmedi.
tamamıyla tükettin beni.
şansın bu sefer tamamen bitti.

18'den 22'ye,
13'ten 18'e.
15 ve 07, 22.

sevdim, sarmaladım.
sonuna kadar bekledim seni.
22.
sendeledim, deviremedin beni.
ne yaptıysan gene de affettim seni.
07.

böylelikle toprağa verdim geçmişi, geleceği.
en sonunda öldü içimdeki sönmek bilmeyen ateş.
15.

sana baksaydı gözlerim, üşütürdü seni eminim.
bir zamanlar yıldızlar vardı içlerinde, şimdi merhum hepsi.
dediğin kadar hırslıysan deneyebilirsin sevilmeyi.
ancak kalbime kazdığın yokuşları çıkman gerekli.

kelimelerini çürük çiçeklerle süslersin.
ama saçlarıma takmayı cesaret edemezsin.
bana şarkılar söyleyebilir, şiirler okuyabilirsin.
ama beni kabullenip, asla öpemezsin.
sorunlarına kukla etmeyi deneyebilirsin,
bok atabilirsin, suçlayabilirsin.
ama başını yastığa koyup sağa çevirdiğinde hatalarını silemezsin.
bana sinirlenebilirsin.
ama içindeki o ufak sesleri asla tatmin edemezsin.

sen, onun katilisin.
benim değil.

peşinde, yerlerde sürükledin,
bir türlü kalbine gömemedin.
eline yüzüne bulaştırdın, hayata döndüremedin.
katlettiğin bedeni, ölü olduğu için örseledin.

18.
22.

2018 - 2022.

13.
18.

13 - 18.

15.
07.
22.

15 / 07 / 2022.

cenaze töreni.
bir zamanlar senin için her şeyi göze almış bir çocuk için.
ve bölüm 2.
kadro değişikliği.