Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
CHAPTER TWO: ИХ ЗАНТ
"Захирал аа, Ким сурагч сэрчихлээ"
Сургуулийн эмчийн дуугаар амь орох шиг болох эмчийн өрөө. Сонхүн үүнийг сонссон даруйдаа гүйгээд явчих бол, хоёр хүүгийн ах нар чимээгүйхэн шиг араас нь дагалаа.
Эмчийн өрөөнд гэнэтхэн орж ирсэн хүмүүсийг гайхан тойруулан харах Сонү.
Тэхён түрүүлж очоод "Бие нь яаж байна зүгээр үү? Юу болсон юм, Сонү"
"Зүгээр ээ, юу болсон тухайд--" хэмээн Сонү Сонхүн луу бүлтгэнэн харахад Жонгүг гэнэтхэн "Сонү, битгий ай. Хоёр ах нь байна. Хэрвээ энэ сурагч чамайг дээрэлхэж янз бүр болсон бол шууд хэл" хэмээв.
Сонү гайхан хараад "Үгүй ээ, Сонхүн ах намайг яагаачгүй ээ. Харин намайг хамгаалсан юм"
Энэ үед Ханлим сургуульд давтагдаад байгаа дээрэлхэлтийн хэргийг бүгд мэдэж авсан юм.
Жонгүг хэлэх үггүй болон гараа чанга гэх чинь атган зогсоход хажууханд нь бүхнийг сонсоод зогсож байсан Сонхүний ах "Амаа ажиллуулахаасаа өмнө тархиа ажиллуулж сурах хэрэгтэй байдаг юм сан." хэмээн түүнд л сонсогдохоор хэллээ.
"Захирал таныг энэ хэргийг хараандаа авна гэж найдаж байна. Сонхүн явцгаах уу?"
Сонхүн толгой дохисоор ахынхаа араас явав.
-
"Ах аа, энэ Жонгүг ах яачихсан юм?"
Тэхён инээдээ барьж ядан "Хожигдчихсон юм?"
YOU ARE READING
Mission:247 | JIKOOK
Romance"Миний мөрөөдөл Сөүлийн хамгийн том банкыг дээрэмдэх байсан. Одоо бол миний мөрөөдөл чиний зүрхийг дээрэмдэх, хонгор минь"
