ဆောင်းဟွန်းက အပေါ်ထပ်ကသူ့အိပ်ခန်းရောက်သည်အထိ
သူ့ရဲ့ ကြွက်သားအပြည့်နှင့်သန်မာလှတဲ့ လက်မောင်းတွေထဲတွင်
ဂျယ်ယွန်းကိုယ်ငယ်လေးအား ေပွ့ထားသည်မှာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး
ဆောင်းဟွန်းက အားသန်လှသလို ဂျယ်ယွန်းကိုက
ငှက်မွှေးလေးလို ပေါ့ပါးနေခြင်းဖြစ်သည်
*ဒီတစ်ယောက်က အသက်ပြည့်ပြီးတဲ့သူရော
ဟုတ်ရဲ့လားတောင်မသိလူကဖြင့် အလယ်တန်းကျောင်းသားအရွယ်လောက်ပဲရှိတယ်*
"ခင်ဗျားကိုယ်ကလဲပေါ့လိုက်တာဗျာ
ဒီအရွယ်ထိ ထမင်းစားပြီးကြီးလာတာေေရာ ဟုတ်ရဲ့လား"
"လူပဲ ထမင်းစားပြီးမကြီးလို့ ချီးစားပြီးကြီးရမှာလား"
"အဲ့တာ ကျွန်တော်မပြောဘူးနော်
ခင်ဗျားဘာသာ၀န်ခံနေတာ"
"ပတ်ဆောင်းဟွန်း မင်း! မညစ်ပတ်နဲ့"
"ကျွန်တော်က တနေ့ရေနှစ်ခါချိုးတယ်
ခင်ဗျားလိုမဟုတ်ဘူး"
တကယ်ပါပဲ ဂျယ်ယွန်းတော့ ဒီလို စကားကို ကတ်သတ်ပြီး
လိုက်ပြောနေတဲ့လူနဲ့ ဘာမှကိုပြန်မပြောေနချင်တော့ဘူး
" လွှတ် ! ချပေး "
*အံမယ် ရှင်းမ်ဂျယ်ယွန်းတို့က တကယ့်ဟာလေးပါဆို
အခန်းထဲရောက်ပြီး အိပ်ရာကြီးမြင်မှ "လွှတ်! ချပေး" ဆိုတဲ့ စကားထွက်လာတာ
ခုနကထိငြိမ်ပြီးလိုက်လာတဲ့သူက အခုကျတော့
မသိရင် ကိုယ်ကသူ့ကို အလိုမတူပဲ ပွေ့ချီလာရသလိုလိုနဲ့
အိပ်ခန်းထဲပဲရောက်နေမှတော့ သူ့ကိုအောက်မချပေးလို့
ဒီကကောင်က အားအားယားယားကြီး ဆက်ချီထားမှာကျနေတာပဲ
တကယ် အံ့ဩလွန်းလို့ ပြောစရာစကားတောင်မရှိတော့ဘူး*
ဆောင်းဟွန်းက ရွဲ့ပြီး လူယုတ်မာပြုံးကြီးပြုံးကာ
YOU ARE READING
ချစ်သောမောင့် ယွန်း [𝗦𝘂𝗻𝗴𝗝𝗮𝗸𝗲]
FanfictionPlay Boy တဖြစ်လဲ Bad Boy ပတ်ဆောင်းဟွန်းနဲ့ Sim မိသားစုနဲ့ Park မိသားစုရဲ့ Fujoshi မာမား နှစ်ယောက်ကြား ဗျာများနေရေသာ ရိုးသားပြီးစိတ်ထားဖြူစင်တဲ့ အလှလေး ရှင်းမ်ဂျယ်ယွန်း နှစ်ယောက်သား မတည့်အတူနေ မမြင်ချောင်းကြည့်ရင်းနဲ့ ဘယ်လိုတွေ fall in love မိသွားက...