Darkest shade of darkness

Yorum yapmayı unutmayiin

İyi Okumalar

Chaeyoung

Jimin bizi ayırmak istiyordu.

Jimin onu elimden alacaktı.

Jimin'in ortalıktan kaldırılması gerekliydi.

Jimin ilişkimize çomak sokacaktı.

Buna izin veremezdim.

Bu kadar ileri gitmişken veremezdim.

"Hey burada iki şey anlatıyoruz herhalde." dedi Jungkook, dalmıştım.

"Herneyse sonuç olarak Jimin davranışlarını doğru bulmadı ve oradan da kavga açıldı." diye devam etti.

"En azından banyosunda her zaman kalıntılarınız kalacak." Jennie dediğinde ona pis pis bakmıştık.

"İki daha olmasın lütfen." dedim göz devirerek.

"Neyse ya artık genç iki çıtırım." dedi Jungkook, ikimiz de ona inanmamıştık.

Böyle anlattığına aldanmıyorduk çünkü barizdi ki asla onu unutamayacaktı.

İstemiyordu da zaten, sadece şimdilik olması gereken buymuş gibi hissediyordu.

Ama eğer ki Jimin, ilişkimize çomak sokacak olur ise Jungkook'u seve seve gerekenin bu olduğuna ikna edebilirdim.

Son zamanlarda Jisoo ile oldukça fazla kavga ediyor olsak da çözebilirdik. Bu kötü bir ilişkimizin olduğu anlamına gelmezdi.

Onu bir şekilde sinirlendirmeyi başarıyordum. İstemeden onu sinirlendirip kendimden tamamen uzaklaştıracağımdan korkuyordum.

Ama günün sonunda yine kollarımda olacağı gerçeği bütün korkularımı tüy kadar hafif ediyordu.

Korkularım ağırlaşmaya başladığında onu yanımda tutmak için her şeyi yapacaktım.

Her şeyi.

Evden ayrılalı yaklaşık bir saat olmuştu ve ben onu şimdiden özlemiştim.

Sam ile buluşmuş olma olasılığı tüylerimi diken diken edip beni delirtirken daha çok dayanamayarak Jisoo'yu aramıştım.

Aslında gururumu dinleyip onu aramamam gerekirdi fakat zaten telefonumu meşgule atmıştı.

Bu beni daha çok endişelenirken derin bir nefes vermiştim.

Benden başkasıyla olma düşüncesi beni delirtiyordu, o kadar çok delirtiyordu ki bir gün onu bizimkilerden de kıskanacağım diye korkuyordum.

Bu duygu istemediğim şeyler yapmama neden oluyordu ve kendime geldiğimde pek iyi şeyler olmuyordu.

Kapıdan birkaç anahtar sesi geldiğinde içeri girenin Jisoo olduğunu anlamıştık.

Üçümüz birden kapıya baktığımızda yanında Sam'i görmeyi beklememiş olmayı umuyordum.

Ama o buradaydı, tahmin ettiğim gibi Sam'leydi.

Gözlerimizi buluşturduğumuzda gözlerinde meydan okuyan bir bakış vardı.

Ne yaptığını anlamama izin vermeden gözlerimin içine bakarak söze atılmıştı.

"Selam çocuklar, Sam'i önceden tanıyorsunuz zaten." dedi ve Sam'in elindeki kutuları alıp sözüne devam etti.

"Artık aynı evde yaşayacağız."

İfadem donuklaşırken bunun öcünü kesinlikle alacaktım.