AlBay Birinci Perde |DÜZENLENİYOR

10•|Bebek

~

Oyyy oyyy oyyy kuzularım!

Oyy oyy
Neyse siz anladınız.:)

İyi okumalar.

~

♣︎...O masum bir bebek..♣︎

.

.

.

10. BÖLÜM:BEBEK

Gözyaşlarımı silen Gediz'le göz göze gelmemle ayağa kalkıp ona sarıldım. "Gediz...çok kötüyüm."Saçlarımı okşaması ile ağlamam şiddetlenirken kollarını etrafıma sardı."Bak ben buradayım.Ne oldu Hadi bana anlat." Sesi o kadar ürkek ve kararsız çıkmıştı ki beni kırmaktan korkuyor gibiydi.

"Gediz karar veremiyorum ne yapacağımı bilmiyorum.Hangisini seçersem seçeyim kaybediyorum." Sonlara doğru ağlamam şiddetlenirken Neden onu anlattığımı bile bilmiyordum.Yavaşça saçlarımı okşarken benden ayrıldı ancak ellerini saçlarımdan çekmedi.Bir eliyle saçlarımı okşayıp öbür eliyle gözyaşlarım silerken dayanamadım, onu ittim.O bana anlamaz gözlerle bakarken canım yanıyordu.

"Bana böyle Dokunma!"Anlamaz gözlerle bakarken "Neden yanlış bir şey mi yaptım? Bilmeden incittin mi seni?," Elleriyle kendini gösterdi."Bak gerçekten öyle bir amacı-"
Öfke ile acımı kustum."Hayır,böyle davranmayı kes!Çünkü benim ne babam saçlarımı okşadı ne de abilerim! Anlıyor musun? Böyle davranmayı bırak artık çünkü beni yeni tanıdığım bir insanın şefkatinde ve ailemin merhametsizliğinde boğuluyorum!' Bunları dememem gerekirdi o günleri unutmuş olmam gerekirdi.Böyle hissetmemem gerekirdi,ancak şu an ne hissettiğimi bilmiyordum.Böyle olmamalıydı...Ancak o mesajı yeniden hatırlatmıştı işte her şeyi.İğrenç ve sevgiye layık olmayan biri olduğumu hatırlatmıştı.Yoksa ailem neden beni sevmesin?Öyle değil mi?

Ben o kadar iğrenç ve ezik biriydim ki onların beni sevmemesinden bile
onları suçluyordum..

Bana bir iki adım yaklaştı.
"Kendini böyle harap etme.Seni anlıyorum diyemem ama bu senin suçun değil.Yani onların seni sevmemesinde senin bir suçun yok!" Sinirle bağırıp ayağımı yere vurdum. "Hayır var! Ben...Ben yaramaz bir çocuk olduğum için beni sevmediler. Ben suçluyum! Ben suçlu olduğum için beni sevmediler!" O kadar acizdim ki onların beni sevmemesinin nedeni olarak kendimde bir kusur buluyordum çünkü başka ne gibi bir nedeni olabilirdi ki? Başımı önüme eğdim.

Neden beni sevmesinler? Neden beni sevmesinler ki? Annem neden beni sevmesin? Başımı kaldırıp ona baktım.
"Onlar beni seviyorlardı önceden elbet.Zaten neden sevmesinler ki?" Onun da gözleri dolmuştu.Hızlıca aradaki kısa mesafeyi kapatıp bana sarıldı.

"Onlar seni sevmeye layık değil!"
Kabullenemiyordum."Neden beni sevmediler?.."Saçlarımı okşarken başımın üstünü öptü ve benden ayrılıp başıma elleri arasına aldı."Çünkü onlar sevmeyi bilmeyen aciz insanlar!Onların hiçbiri ama hiçbiri sevmeyi bilmiyor.Onlar zaten seni sevmeye layık değil ki!"Derken duvardan düştüğüm zamandan kalan yara izimi okşadı,kafasını sağa sola salladı.

Gözlerinden bir yaş aktı."Onlar suçlu çünkü senin gibi güzel bir varlığı nasıl seveceklerini bilememişler."

Beni kendine çekip sarıldı."Ama sana söz veriyorum,ben seni çok seveceğim çünkü benim hiç kız kardeşim yok.Ama Temmuz sever mi bilmiyorum.Sen gittikten sonra 2 saat annemle tartıştı. O kız bu eve bir daha gelmeyecek dedi."

Gülüp gözyaşlarımı sildim.
"Tontonum ne dedi?"

"Bir şey demedi." Kaşlarımı çatarak ona baktım."Nasıl bir şey demedi?"