Leyla silahı amcasına doğrulturken konuştu."Neden babamı öldürdün?"
Genç adam sinirle boynunu çıtlatırken kızın üzerine yürüdü.Korkmuyordu.
"Çünkü senin baban benim!"
Leyla duyduğu şeyi anlamlandıramazken adam konuşmaya devam etti."Çünkü o it seni k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♣︎...Ölüler yaşayayanları duyamazdı...♣︎
.
.
.
3. BÖLÜM:KAN GÖLÜ
Yarın Kimya ve İngilizce yazılılarımız vardı.Önümdeki mor Kimya testimi "Son üç soru." diyerek çözmeye devam ederken telefonumdan mesaj sesi geldi.Esila yazmıştı.
Esila Cihangir:Sana inanamıyorum Yaren! Ezgi'yi sınav soruları için tehdit mi ettin?!
Yazdığı mesaja bakılırsa bayağı sinirlenmişti ama onu alakadar eden bir konunun olduğunu düşünmüyordum.Dış kapının dış mandalıydı.
Siz:Üstüne vazife olmayan şeylere burnunu sokma Esila.
Yazıp gönderdim ve telefonumu masaya bıraktım.Telefondan tekrar mesaj sesi gelirken umursamayıp masadan kalktım ve su içmek için odadan çıktım.Merdivenlerden sanki Esila karşımdaymış gibi söylene söylene iniyordum.
"Hayır,yani zaten sinirliyim sana! Bana açıklama yapman gereken konular varken,ne diye saçma şeyleri bahane ederek bana yazıyorsun ki?!"
Hiç!
"Üstüne üstlük,okulda yanıma bile gelmedin!"
Gelince hemen ona soru soracağınıbildiğiiçingelmemiştir.
Peki,bundan banane!
Bana ne kızıyorsun be!?
Merdivenlerdeki son basamağı da inip sağa dönüp mutfağa yöneldim amerikan tarzındaki bir mutfak olması bile şu an sinirlerimi yatıştıramıyordu! Ki ben amerikan tarzı mutfakları çok severdim!
Tezgaha yönelip üstteki dolaptan kendime bir bardak çıkardım ve buzdolabının yan tarafındaki su dolu sürahiyi aldım.Kendime su doldurup öfkeyle iki yudumda içtim.
Bardağı yıkayıp yerine bıraktıktan sonra arkamı döneceğim sırada arkamdan vuran salon ışığının benimki hariç oluşturduğu gölgeyi gördüm.Tam dibimdeydi! Ve benden büyüktü! Ben korkuyla hâla gölgeye bakarken bir el omzumu tuttu.
Bir an ne yapacağımı bilmemezlikle aklıma gelen ilk şeyi yaptım.
Arkaya doğru geri geri iki adım atıp terliklerime değen ayağı var gücümle ezdim.Tanıdık bir sesin inlemesi kulağıma gelince yavaşça arkamı döndüm.Ve ayağını tutan o kişiyi gördüm...Yiğit Bey...
Cafer bez getir!
Arkamdaki ortada duran tezgaha yaslanmış ayağını tutmuş ovuyordu. Ben endişeyle ne yaptığımı farkedip ona yardım etmek için ayağını ovaya çalışırken bana bakışı 'sen napıyorsun' der gibiydi.Ama başka bapabilirdim ki? Yani ben doktor veya hemşire değildim ki,en fazla bunu yapabilirdim. Zarar verme konusunda çeşitliyöntemlerin var oysaki!
