Leyla silahı amcasına doğrulturken konuştu."Neden babamı öldürdün?"
Genç adam sinirle boynunu çıtlatırken kızın üzerine yürüdü.Korkmuyordu.
"Çünkü senin baban benim!"
Leyla duyduğu şeyi anlamlandıramazken adam konuşmaya devam etti."Çünkü o it seni k...
Lütfen oy vermeyi unutmayın.Siz oy vermedikçe insanın motivasyonu düşüyor.
Keyifli okumalar:)
~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♣︎ ...Şu ana hapsolmuş o korkak ruhlardık biz...︎.♣︎
.
.
.
9. BÖLÜM:Suçlanmış Çocukluklar
Telefonumun şarjı bitip birden kapanırken merakla boş ekrana bakakaldım.Hemen çantamdan powerbank'imi çıkarıp şarja taktım.Telefon yavaş yavaş şarj olurken akan yolu izlemeye başladım.Hayat ne de hızlı akıyordu.Bir oyuncak dükkanında eskimeyi bekleyen oyuncaklardık hepimiz.Fakat bilmediğimiz bir şey vardı,biz o dükkana girdiğimiz an irademizi yitirir olmuştuk.Kendi isteğimizle değil, ölümün bilinmezliğinin korkusuyla ayakta kalır olmuştuk.Yaşam kimi zaman bir korku üzerine devam ederdi. Biz...Şu ana hapsolmuş o korkak ruhlardık biz.Hayat her ne kadar göz alıcı olsada aldığı tek şey zaman ve umuttu.İnsanoğlu her defasında bir parça eksilirdi kendinden.
Ben gibi...
Ada gibi...Ada,kız kardeşini kaybetmişti. Kız kardeşi küçükken bir oyun kazası sonucunda hayatını kaybetmişti.Ada yıllar boyunca bunun için kendini suçlamıştı.Bunları tedavi sürecimde anlatmıştı bana.Kız kardeşinin ismi Açeyla'ymış.Açelya hem karakter hem de fiziksel özellikler olarak bana benziyormuş.Onun için Ada beni kız kardeşinin yerine koydu.Gerçek abilerimden görmediğim sevgiyi ondan görmüştüm.Gerçek bir abi gibi davranmıştı yıllarca...Hâla da öyleydi.
Tedavi sürecimde samimiyetimiz artmıştı.Ben tedavi olurken çalışmam yasal değildi ama o çalışmamı sağlamıştı.Taburcu olduktan sonra bende kal demişti.Onda kalmasam bile kalacak yer bulmamda bana yardımcı olmuştu.Onunla birlikte sokak sokak kiralık oda aramıştık.Evet,kiralık oda aramıştık çünkü benim kiralık ev alabilecek bütçem yoktu.Sonunda ise Halime Teyzeyi bulmuştuk.Bir ay'a yakın onun evinde kalmıştım.Sonra zaten olanlar olmuştu.
Yapay çimenler arabanın hızıyla tamamen yeşile bürünürken O aklıma geldi.Çimen...Bir zamanlar Ali abimin sevgilisiydi o.Onların sevgili olmasını sağlayan bendim.O öldüğünde ise kendimi suçlu hissetmiştim.Ali abim onu öldürmüştü.Çimen,bir Mardin aşiretinin kızıymış.Bu olay üzerine ise ya kan dökülecekti ya da berdel olacaktı.Berdel oldu.Eflatun ablamı o aileye verdiler.Onu en son arabaya bindirip götürürlerken görmüştüm.
Şu an ise ne halde olduğunu bilmiyordum.Zaten nerde olduğunu da bilmiyordum.Tek bildiğim Mardin'e gittiğiydi.O zamanlar küçüktüm,6-7 yaşlarındaydım.Eflatun ablam gittikten sonra çok ağlamıştım.Çünkü beni o evde seven tek kişi belki de O'ydu. Şimdi ise O yoktu.Nerdeydi bilmiyordum...Falez abimde severdi beni ama onun kadar değil.Kimse Efla'mın yerini tutamazdı.
