The Boy Next Door. FT. Harry Styles

H. 11

Ik zit in het vliegtuig terug naar Engeland. Het is nu dinsdag avond, en morgen heb ik de kennismaking met mijn ouders. Het is een flink eindje vliegen, dus leg ik mij goed neer en denk over het gesprek met Harry een paar avonden geleden. Hij vond dat hij mee moest, maar ik verbood het hem. Ik kan het prima alleen. Hij moet zijn tour dus echt niet afzeggen voor mij! En daarbij, het is misschien beter als ik dit alleen doe, dan laten de fans het Harody (Melody + Harry) gedoe ook wat met rust. Louis moest wel weg, die moest ook naar Londen, maar was er maandag al heen gegaan. Niemand weet wat hij moest doen...En ook niet wanneer hij terug komt. Daarom moest Harry gewoon blijven...Ik kijk op mijn mobiel en zie dat ik nog 11 uur te gaan heb. Ik sluit mijn ogen en val in slaap.

"Fasten your seatbells please". Een stuwardess maakt mij wakker. Ik klik mijn riem vast en kijk naar buiten. Ik zie hoe de grond steeds dichterbij komt. Het is toch wel een apart vervoer middel vind ik.. "We are landed. I hope you had a great flight, and have fun at your staying. Thank you" hoor ik de piloot zeggen. De mensen in het vliegtuig beginnen te klappen en dan verlaat iedereen het toestel. Zodra ik een taxi te pakken hev rij ik naar mijn huis. Daar geef ik de chauffeur z'n geld en haal mijn spullen naar binnen. Het is al 1 uur 's nachts. Vandaag zie ik mijn echte ouders dus...Ik ben zo benieuwd, maar bang tegelijk! Ik stuur Harry een smsje met dat ik goed ben geland en nu thuis ben en ga slapen. Ik krijg nog niks terug, maar hij zal wel aan het oefenen zijn. Ik kruip mijn oude vertrouwde bed in en val al snel in slaap.

Kreunend wordt ik wakker. Ik wil me nog eens omdraaien maar bedenk me dat het handig is om eerst op de wekker te kijken. 11:01. Shit. Ik ren naar de badkamer en spring onder de douche. FUCK! Alles gaat verkeerd vandaag, ik sta nog met mijn pyjama aan onder de douche! Ik wurm me uit mijn natte doorweekte kleding en was me snel. Ik werp weer een blik op de klok zodra ik aangekleed en al beneden mijn brood ga smeren. 11:35. Verdomme. Ik prop mijn broodje in mijn mond en fatsoeneer mij. haar nog een keer. Dan vertrek ik naar het gemeentehuis. Ik neem een diepe hap adem en stap naar binnen. Ik meld me bij de balie en krijg een kaartje in mijn handen geduwd. Met de verdieping, kamernummer en de naam van de "agenten" die erbij zitten. Het lijkt alsof alles in slomotion gaat als ik de trap oploop. 3e verdieping, kamer 217, dhr. 'S Gravenhogte & mvr. Liesbeth. Ik sta voor de deur van kamer 217. Ik neem noh een diepe hap adem en klop de deur. 'binnen' hoor ik. Ik slaak nog een diepe zucht en stap naar binnen. Mijn hart staat stil. Dit kan niet. Ik zie dat ik niet de enige ben geschrokken. Hij is ook geschrokken. 'Melody?' vraagt hij. 'Louis?' zeg ik met open mond.