Ateşli Gece ( bxb texting)

13

Yüzüm o kadar yanıyodu ki gözlerimin içi artık alev almış gibiydi. Kendimi sıkıyodum gözyaşı akmasın diye. Ama nedense artık dayanamıyordum sadece ağlamak istiyordum sadece sessiz çıglıgımın içinde boğulmak yerine gözyaşlarımı dışa akıtmak istiyordum.

Neden böyle olmuştum anlam veremiyordum. Sadece uzun bir aradan sonra konuşurken rahat hissettiğim, sürekli konuşmak istediğim ve artık güvenebilecegim birisi tarafından bu sözleri duymak agrıma gitmişti.

Aslında hiçbir şey de yoktu dediklerinde benimle konuşmaya devam ediyordu neticesinde. Miraç konusuna bu kadar takmış olamazdım di mi?

Olmamalıydım.

~Yağız'dan~

Aslında neyden bahsettiğini, neye bozulduğunu çok net anlıyordum. Ama bir şekilde onun benden benim ise ondan etkilenmemi durdurmam gerekiyodu. Ben bu zamana kadar kendimi suçladım. Miraçın beni aldatmasını kendime bagladım. Yetersiz olduğumu düsünüp hep kendi kendime kafamda kurdum. Aslında böyle biri değilim çogu şey sikimde bile olmaz. Çok sert biri gibiyimdir ki öyleyim de ama iş sevdigim birine gelince ona toz konduramam hep hatayı kendime ararım.

Miraç olayı benim için bitmişti artık ama alışılmışlık vardı, bunu kendime söyleyemiyordum. Hala onu sevdiğimi düsünuyordum. Alp'in etkilenmesini durdurmak istiyordum çünkü korkuyordum onu incitmekten ama ona yazmadan ancak 1 hafta dayanabildim. Düsunmustum ki nasıl konuşursam konuşayım ama yeterki onunla konuşayım. Onu benden uzak tutarak yinede onunla sohbet etmek istemiştim.

Ama galiba batırmıştım.

Artık bir şeyleri değiştirmem gerekiyodu, hiçbir şeyden kaçmamaya karar verdim.